Queeste naar het ding dat niet gevonden kan worden – Ellen Van den Bossche
Het hoofdpersonage in deze bijzondere roman is een jonge twintiger die worstelt met zichzelf, opgroeien en haar eigen plaats vinden in deze wereld. Ze verhuist en gaat alleen wonen, maar de eenzaamheid is moeilijker dan ze had verwacht. Wanneer ze op een dag op de markt de oudere man Oskar ontmoet, ontstaat er een hechte vriendschap. Oskar is onlangs zijn echtgenote verloren en vecht ook tegen de eenzaamheid. Het gesprek, dat moeilijk begint, mondt uit in een wederzijds respect en af en toe tot een stilzwijgen waar beide oprecht van kunnen genieten. Het biedt hen houvast in een tijd waar niets nog zeker is, vol lockdowns en geslotenheid.
Queeste naar het ding dat niet gevonden kan worden is een roman in een prachtige vertelstijl en meteen ook het debuut van Ellen Van den Bossche. Ze schrijft heel uitgebreid, literair, maar vooral in een stijl die de lezer raakt. Toch is er ook nog wat ruimte voor verbetering…
Het hoofdpersonage is een jonge vrouw die alleen is gaan wonen en die nu last heeft van eenzaamheid tijdens de lockdown die ontstaat door corona. Voor iedereen welbekend en je zou verwachten dat het vervelend is om er (opnieuw) over te lezen en het opnieuw te beleven, maar Van den Bossche houdt die informatie wat meer op de achtergrond. Het dient enkel als decor, niet meer en niet minder, waardoor het een gegeven is dat slechts sporadisch ter sprake wordt gebracht.
Wat die achtergrond wel veroorzaakt, is de eenzaamheid en het daardoor continu in gedachten verzonken zijn van het hoofdpersonage. Dat maakt enerzijds dat je haar als lezer goed kan volgen, maar anderzijds ook dat ze erg drammerig is en vooral heel vaak en heel sterk uitweidt. In het begin is dat charmant – en dat komt vooral door de prachtige schrijfstijl van de auteur, nogmaals – maar naar verloop van tijd had ik het als lezer wel een beetje gehad met de ellenlange ideeën, gevoelens en gedachten van het hoofdpersonage. Het voelde aan als een herhaling, als een opnieuw vertellen van dingen die we eerder lazen.
De vriendschap die ze onverwacht opbouwt met de oude man Oskar is wel hartverwarmend en biedt af en toe een tegengewicht voor de lange gedachtengangen. Gelukkig doorbreekt het daardoor af en toe wel die zwaarmoedige sfeer, maar het einde brengt die toch wel terug en zorgt ervoor dat ik niet volledig met een fijn gevoel en een glimlach het boek kan dichtslaan.
Queeste naar het ding dat niet gevonden kan worden is een mooi debuut dat meteen laat zien wat voor prachtige schrijfstijl Van den Bossche heeft, maar dat ook ruimte laat voor nieuw werk en aanpassingen zodat het verhaal nog beter blijft hangen en binnenkomt.