Tekenen van het universum – Emy Koopman (Lisa)

Emy is aan het werk voor een televisieserie, wanneer ze de Frans-Canadese A ontmoet. Er hangt de hele trip een elektrische spanning tussen hen in de lucht. Dit wordt helemaal duidelijk als de twee door een onverwachte sneeuwstorm samen in één hotelkamer belanden. De wederzijdse aantrekking tussen A en Emy is hier onmogelijk te negeren. Maar omdat ze beiden in een relatie zitten, houden ze zich in. Na de opnames wisselen ze gegevens uit om contact te houden. Dit is het begin van een emotionele affaire, die steeds grotere vormen aanneemt.

Emy Koopman laat je in Tekenen van het universum nadenken over de voorwaarden van een affaire. De relatie tussen Emy en A blijft platonisch, maar hun emotionele connectie heeft veel weg van een liefdesrelatie. A en Emy hebben verschillende tactieken om met deze nieuwe gevoelens om te gaan. Waar Emy heel eerlijk en open is tegen haar vriend Johannes, houdt A zijn gevoelens liever achter slot en grendel voor zijn vriendin Charlotte.

Emy Koopman brengt de emoties die gepaard gaan met een beginnende verliefdheid glashelder in beeld. Haar acties doorheen het verhaal zijn niet altijd even logisch, maar worden duidelijk gestuurd vanuit haar emotionaliteit. Het zijn net deze emoties die de drijfkracht zijn van dit boek. Het plot ontstaat vanuit de emoties van Emy. De feitelijke gebeurtenissen lijken hier eerder bijzaak.

Het boek is opgedeeld in verschillende delen. Het idee erachter is in welke fase de relatie tussen Emy en A zich bevindt. Elk deel begint met een passage uit het sprookje ‘De kleine zeemeermin’ van Hans Christian Andersen. Ik vond het merkwaardig treffend hoe deze citaten en de gedachtegang van Emy samenliepen. Dit boek is geschreven vanuit het perspectief van Emy Koopman zelf. In de laatste hoofdstukken blikt ze vanuit het nu terug op haar relatie met A. Ze geeft aan dat het schrijven van dit boek een helend proces was, om deze fase van haar leven definitief af te sluiten. Ik vind het bewonderenswaardig hoe kwetsbaar Emy zich doorheen het boek heeft durven opstellen. Het is een doodeerlijk verslag, waar ze niet terugdeinst voor haar wat twijfelachtige acties doorheen het boek. Vele van ons kunnen nog wat leren van haar kritische blik naar zichzelf.