Voor verdriet heeft niemand tijd – Monica Haak (Blogtour)

Wanneer Liv naar de andere kant van het land verhuist, is ze bang dat ze geen nieuwe vrienden zal kunnen maken. Na het verlies van haar vader denkt haar moeder nochtans dat het tijd is om nieuwe herinneringen te maken. Op school wendt ze zich op de eerste dag tot Emerald, die alleen aan een tafeltje zit te tekenen. Alleen is Emerald hier niet zo blij mee… Ze is niet bereid nieuwe vriendschappen aan te gaan want iedereen die dichtbij komt, kan ook weer weggaan… Toch slaagt Liv erin door haar pantser heen te breken en de echte Emerald te leren kennen. Tot hun geheimen hun vriendschap op de proef stellen…

Voor verdriet heeft niemand tijd is het debuut van auteur Monica Haak dat eerder verscheen onder de titel Fatale beloftes. Het is een boek met zeer heftige, maar enorm belangrijke thematieken. Als je zelf gevoelig bent voor depressie en automutilatie, wees dan voorzichtig tijdens het lezen van zowel het boek als deze review.

Eerst en vooral wil ik benadrukken hoe belangrijk het is dat boeken met zulke thema’s blijven aandacht krijgen. Depressie, zelfdoding en automutilatie zijn thema’s die in het leven van veel jongeren actief of passief een rol spelen en hen handvaten aanreiken om met deze problemen om te gaan, hen te helpen het gesprek te openen of laten inzien dat ze hier niet alleen in staan, blijft belangrijk.

De cover van deze vernieuwde uitgave is prachtig: zacht, met mooie kleuren en een heel herkenbare scène uit het verhaal, maar hij is wel een beetje te braaf voor de inhoud. De lezer verwacht een fijne contemporary, terwijl de eigenlijke verhaallijnen heel wat heftiger zijn dan de voorkant doet vermoeden. Desondanks is Voor verdriet heeft niemand tijd zowel vanbinnen als vanbuiten een zeer bijzonder boek.

Emerald en Liv hebben allebei te kampen met een groot verlies. Liv is haar vader verloren, Emerald haar zus, maar beiden gaan er op een heel andere manier mee om. Liv probeert haar leven weer op te pakken: ze verhuist met haar moeder, probeert nieuwe vrienden te maken en gaat in gesprek over hoe ze zich voelt. Emerald daarentegen heeft besloten dat als haar zus niet bij haar kan zijn, zij naar haar zus toe moet gaan. Ze sluit zich volledig af van de wereld en de mensen rondom zich en denkt na over hoe ze een einde zal maken aan haar leven. Ik heb zoveel respect voor de manier waarop Monica Haak deze twee meisjes schetst op papier; doorheen het hele verhaal behandelt ze hen allebei met enorm veel eerbied en ook het onderwerp rond verlies, depressie en zelfdoding zet ze raak, maar respectvol op papier.

Doorheen het verhaal zien we ook dat vooral Liv qua karakter een heel duidelijke groei doormaakt; ze zoekt heel sterk naar haar eigen identiteit en ook dat is voor veel jongeren een belangrijk iets en herkenbaar. Alleen is het jammer dat in het laatste deel van het boek zoveel thema’s en problemen bij elkaar komen, waardoor het verhaal zijn sterkte kwijtraakt. Enerzijds is er de angst rond het mogelijke verlies van Emerald, daarnaast de zoektocht van Liv naar zichzelf, maar daarbovenop brengt de auteur ook nog liefdesdrama en jaloezie en dat heeft dit boek absoluut niet nodig. Je wordt als lezer echt overspoeld met gebeurtenissen, gevoelens en thema’s en in plaats van het verhaal te versterken, raakt de lezer de feeling met het verhaal kwijt. Het einde van het boek is dan wel weer heel breekbaar en goed neergezet.

Voor verdriet heeft niemand tijd is een prachtig, breekbaar en toch herkenbaar verhaal over het zoeken naar wie je bent en het verwerken van een zwaar verlies. Maar bovenal is het een boek dat de lezer zal raken, op alle manieren. Hoewel het laatste kwart van het boek net over the top gaat en te veel drama bevat, blijft het een verhaal waar veel jongeren iets aan zullen hebben.