Tweestrijd – Gail Mchugh (Lore)

Wanneer Emily Cooper naar New York verhuist om haar leven een nieuwe start te gunnen na het overlijden van haar moeder, wil haar vriendje Dillon dat ze bij hem komt wonen. Hier is Emily helemaal nog niet klaar voor en daarom beslist ze om bij haar beste vriendin Olivia in te trekken. Emily werkt in een Italiaans restaurant om zo de huur mee te kunnen betalen. Ze begint aan het leven in New York te wennen tot ze moet invallen en een maaltijd moet bezorgen aan een klant die haar wel erg charmant lijkt. Ze vertelt Olivia alles over Meneer Lang, Donker en Uiterst Neukbaar.

Ik was van in begin goed mee met het verhaal. Ik was namelijk ook wel benieuwd wat Meneer Lang, Donker en Uiterst Neukbaar nog allemaal te vertellen hadden. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt toen Emily hem voor het eerst ontmoette. Een charmante, rijke en ontzettend knappe man; daar wou ik wel wat meer over weten. Naarmate het boek vorderde, vond ik Dillon steeds meer een Droplul om het in Olivia’s worden te zeggen en Gavin steeds meer de perfecte match. Voor Emily was het echter niet zo simpel. Ik kon al snel niet genoeg krijgen van de passie tussen Emily en Gavin.

De cover van Tweestrijd straalt passie uit en daarom vind ik dit een zeer mooie cover. De cover is ook wat me het boek heeft doen kopen. Wanneer ik het boek zag liggen wist ik dat het een intens liefdesverhaal ging zijn door enkel naar de cover te kijken. Toen ik de korte inhoud las, werd dit bevestigd. Sommige boeken zijn wat voorspelbaar en dit gevoel had ik tijdens het lezen van de eerste hoofdstukken ook. Het verhaal kreeg dan opeens een onverwachte wending zodat ik het boek niet meer kon wegleggen. Ik moest en zou weten hoe het verder zou gaan. Uiteraard moet een boek eerst wat worden opgebouwd voor er veel dingen kunnen gebeuren. Net zoals in meerdere boeken stijgt de spanning vanaf je de 100^ste pagina gepasseerd bent. Ook bij Tweestrijd was dit zo. Ik leefde met Emily mee en had af en toe het gevoel dat ik daar in New York was en haar verhaal meemaakte.

Persoonlijk heb ik het niet zo op lange hoofdstukken, ik verkies eerder hoofdstukken van maximum een tiental pagina’s en dit boek had helaas wat langere hoofdstukken. Dit zorgde ervoor dat ik me soms wel wat door de hoofdstukken heen moest vechten en waardoor het boek soms even bleef liggen. Wanneer ik dan weer vlot aan het lezen was, vloog te tijd voorbij en voor ik het wist, had ik de laatste pagina bereikt.