Twee fonkelrode sterren in de blinkend witte sneeuw – Davide Morosinotto

Leningrad, 1941. De stad wordt belaagd door Duitse troepen naar aanleiding van de Tweede Wereldoorlog. Viktor vormt samen met Nadja een tweeling. De twee kinderen moeten weg uit de stad omwille van de oorlog, maar komen per ongeluk op twee verschillende treinen terecht waardoor ze elkaar uit het oog verliezen. Ondertussen is het winter en de winters in Rusland zijn niet zo zacht of mild. Het vriest tot zeker dertig graden onder nul en het enige wat Victor wil, is zijn zus terugvinden. Het beleg van de stad zal uiteindelijk bijna drie jaar duren. Kunnen ze elkaar terugvinden in een landschap boordevol oorlog waarin de temperatuur hun vijand is?

Ik las eerder al Het mysterieuze horloge van Walker & Dawn van Davide Morosinotto en was meteen verkocht. Hoewel het niet klonk als een boek dat ik snel zou vast nemen, werd het meteen aan van mijn favoriete boeken ooit. Dat overtuigde me om ook zijn andere boeken te gaan lezen, waarvan Twee fonkelrode sterren in de blinkende witte sneeuw het eerstvolgende was. Opnieuw is dit absoluut geen boek dat ik zomaar uit de rekken zou halen in de boekhandel of de bibliotheek want ik heb heel weinig met de Russische geschiedenis, maar net zoals de eerste keer was het een boek dat me omverblies. Van begin tot einde zat ik helemaal in het verhaal, leefde ik mee met de personages en kon ik enkel hopen dat Viktor en Nadja elkaar zouden terugvinden.

Het is bijzonder om te zien dat Morosinotto er tot nu toe altijd voor lijkt te kiezen relatief jonge hoofdpersonages aan het woord te laten. Viktor en Nadja zijn geboren in 1928, wat maakt dat ze maar dertien jaar oud zijn als ze hun verhaal vertellen. Toch vragen de omstandigheden dat ze snel volwassen worden want ze zijn op elkaar aangewezen. Deze vertelvorm werkt wellicht niet voor elke auteur, maar bij Morosinotto voelt het altijd zo ontzettend natuurlijk, alsof ze kinderen echt zelf hun verhaal hebben neergeschreven.

Net zoals het vorige boek zijn ook hier de vormgeving en afwerking het vermelden waard. Beide personages houden een dagboek bij en vertellen van daaruit hun verhaal aan de lezer. Om het verschil duidelijk te maken, zijn de kleuren anders. Nadja schrijft in haar dagboek met blauw, Viktor met rood. Enerzijds ziet het er daardoor nog echter (en vooral unieker) uit, maar zorgt het er ook over dat de lezer op elk moment weet in wiens hoofd hij zich bevindt.

‘Een leuk boek’ dekt de lading absoluut niet want de thema’s zijn gruwelijk, maar het is wel een boek dat je vanaf pagina één in zijn greep houdt en je zelfs na het lezen van de laatste bladzijde niet loslaat. Het verhaal van de tweeling die uit elkaar wordt gehaald zal de lezer raken, de vlotte schrijfstijl maakt dat je het boek, ondanks de dikte, bijna in een ruk uitleest en de vormgeving zorgt voor de kerst op de taart. Dit is een mustread voor jong en oud.