Stuk van jou – Susan van Eyck (Valérie)

Ondertussen is het twee jaar geleden dat Boris gestorven is aan kanker en probeert Emma nog steeds de draad van haar leven weer op te pikken. Ze werkt gedeeltelijk in de kunstgalerie van haar moeder en verder probeert ze een carrière als freelance fotografe uit de grond te stampen. De start verloopt echter moeizaam. Gelukkig kan ze altijd bij haar beste vriendin Alice terecht en bij Wout, de beste vriend van Boris. Wout heeft een kroeg in Leiden, maar als Emma hem onverwacht komt opzoeken, heeft hij de zaak net verkocht en is hij klaar om naar Engeland te emigreren. Boris had een appartement aan zee in South-End. Na zijn dood heeft hij het nagelaten aan Wout, en Wout ziet het als een teken om de boel in Engeland te gaan opknappen. Hij vraagt Emma mee en in een opwelling stemt ze toe. Tijdens het renoveren stuiten ze op heel wat problemen die hen steeds dichter naar elkaar toe brengen. Boris had niet gewild dat ze zich schuldig zouden voelen, maar toch… Is het niet allemaal te vanzelfsprekend en ook te vlug? Iedereen zegt altijd dat je dingen los moet laten; dat ze hém los moet laten. Maar hoe dan…?

Stuk van jou is het tweede boek over Emma, Boris en Wout. Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit het perspectief van deze drie personages. De onderlinge verhouding wordt door middel van flashbacks en fragmenten van herinneringen verduidelijkt waardoor je het verhaal moeiteloos kan volgen, ook al heb je het eerste boek (Mijn beeld van jou) niet gelezen.

Het is een romantisch verhaal waarin tevens het verlies van Boris en de verwerking daarvan centraal staan, maar zonder dat het zwaarmoedig wordt. Het staat bol van de impulsiviteit, dus je moet je irrationele kant even opbergen en gewoon genieten van de zijsprongen die het verhaal af en toe maakt. Deze brengen een vrolijke ongedwongenheid met zich mee waardoor Stuk van jou vlot en aangenaam leest. Hier geldt dan ook het principe: “Als je iets wil, dan moet je er voor gaan, ook al moet je er een aantal omwegen voor maken of obstakels voor overwinnen”.

Aanvankelijk gaat alles prima, maar er is een dunne lijn tussen impulsiviteit en pure roekeloosheid. Hierdoor zie je de plotwending helemaal niet aankomen! Een slimme zet van Susan van Eyck! De plotwending is tevens zo drastisch en realistisch geschreven dat ze gebaseerd is op waargebeurde feiten uit de kindertijd van de auteur zelf. Ook de titel van het boek krijgt dan meteen een geheel andere dimensie…