Uitverkoren – Veronica Roth (Marloes)

Uitverkoren? Niet voor mij

 Na onder andere de succesvolle Divergent-reeks begeeft Veronica Roth zich op een nieuw pad: de fantasy-boeken voor volwassenen. Met Uitverkoren maakt ze een bijzondere start. Waar ze met Divergent zorgde voor een schot in de roos, raakt ze met Uitverkoren helaas het bord bij lange na niet.

Het verhaal in de roman gaat over Sloane. Zij heeft, tien jaar geleden, met Albie, Esther, Ines en Matt ‘De Duistere’ verslagen en dit jaar gaat ze met haar groepsgenoten naar de herdenking. Ogenschijnlijk lijkt iedereen zijn of haar eigen leven verder te leiden, maar niets blijkt minder waar. Achter de schermen draagt ieder lid zwarte lasten met zich mee. Zo heeft de een PTSS, kampt de ander met angstbeelden en lijkt de derde zichzelf niet meer zo goed te verzorgen.
Wanneer Albie na de bijeenkomst niet meer levend terugkomt, worden de overige groepsleden opnieuw met een magische wereld geconfronteerd. Opnieuw zullen ze het gevecht aan moeten gaan en opnieuw blijkt elke dag weer gevaarlijk voor alles en iedereen.

Zo geschreven lijkt de plot in Uitverkoren interessant en in de kern is dit ook zeker het geval. Echter, de randvoorwaarden die nodig zijn om een verhaal te doen slagen zijn bij de roman van Roth niet in orde.

Allereerst ligt een groot deel van het probleem bij de opgevoerde personages. Als lezer heb je lange tijd het idee dat je met jongeren te maken hebt, maar niets is minder waar. De personages zijn volwassen en hebben wat dat betreft veel levenservaring. Toch maken ze niet deze indruk. Waar dit natuurlijk enigszins te maken kan hebben met het feit dat de personages psychisch lichtelijk aangetast zijn, praat dit niet alles goed. De manier waarop Roth ze typeert, laat handelen, laat denken en laat doen past meer bij de beschrijving van jongeren à la de personages in eerdere boeken van deze auteur.

Daarnaast is ook de gebruikte vertelstructuur niet handig gekozen. Roth kiest ervoor vooral Sloane een stem te geven en dat is een goede keuze. Deze instabiele dame is interessant en kan de lezer voldoende interessante elementen bieden. Echter, haar verhaal wordt veel te vaak onderbroken met onduidelijke krantenberichten, interviews, mailtjes of brieven en soms zelfs poëtische stukjes tekst. Terwijl je als lezer nog bezig bent met het landen in de omgeving en het uitzoeken wat er precies is gebeurd, word je keer op keer uit het verhaal van Sloane gehaald. Op die manier kun je je niet aan de personages hechten, heb je amper een idee wat er allemaal gebeurt en wat de achterliggende gedachten zijn. Het is simpelweg te warrig en te veel van alles. Sloane wordt daardoor een platgeslagen personage dat in de eerste bladzijdes al te ver bij je vandaan is geraakt.

Dit brengt ons ook bij het probleem met de plotweergave. Terwijl je als lezer nog probeert uit te zoeken wat er in het verleden gebeurd is, wat de ‘Kaalslag’ precies is en hoe ‘De Duistere’ overwonnen is, zijn Sloane en haar medestrijders de tijd alweer ver vooruit. Dit heeft als gevolg dat je continu achter de feiten aanloopt. De herdenking is geweest, maar jij bent daar eigenlijk nog niet aangekomen.

Helaas brengt Uitverkoren niet het niveau van eerdere boeken. Roth doet een nette poging de volwassenenwereld te verrijken, maar laat daarbij veel liggen. Jammer.