Sorry dat ik te laat ben
blogpost,  Recensie

Sorry dat ik te laat ben – Jessica Pan (Robin)

Sorry dat ik te laat ben, maar ik wilde niet komen heeft me helemaal voor zich gewonnen!

Jessica Pan beschrijft zichzelf als introverlegen. Ze heeft alle uitgesproken kenmerken van een echte introvert. Op het moment dat ze zich volledig aangekleed in een sauna bevindt, beseft ze dat er iets moet veranderen. Ze heeft net haar job verloren en haar vrienden zijn allemaal verhuisd. Ze denkt na over wat ze allemaal gemist heeft in haar leven door de zetel te verkiezen boven naar de pub gaan. Het boek neemt je mee in het jaar waar ze haar grootste uitdaging aangaat. Ze besluit een jaar al haar grootste angsten aan te gaan, een jaar lang besluit Pan om extravert te gaan leven. Van praten met vreemden, alleen op vakantie gaan tot optreden als komieker. Allemaal stonden ze op haar lijstje.

Ik heb dit jaar veel geleerd: helpen bij de geboorte van een fictieve heester, mensen aanspreken op straat, platonisch daten met meerdere vrouwen. Maar mensen laten lachen lijkt mij een onmogelijke toverij.”

Aangezien ik me meteen in de term ‘introverlegen’ kon identificeren, was het boek helemaal op mijn lijf geschreven. Dit wilt niet zeggen dat enkel introverte mensen het boek moeten vastpakken! Integendeel, het is het perfecte boek om eens in het hoofd van iemand introvert te kijken én te begrijpen hoe ze denken.

Pan heeft het talent om schrijven gemakkelijk te laten lijken. Ze heeft een uitnodigende en vlotte manier van vertellen. Dit doet ze gecombineerd met een vleugje humor. Ze haalt hier en daar feiten en onderzoeken aan om haar verhaal te onderbouwen. Deze zijn eenvoudig uitgelegd, waardoor je niet de informatie-overload hebt die je soms krijgt bij non-fictie. Pan is alvast toegevoegd aan mijn lijstje van favoriete schrijvers.

Wat ik zo verfrissend vind aan Sorry dat ik te laat ben, maar ik wilde niet komen is dat het je niet probeert aan te zetten om zelf je leven te veranderen. Jessica Pan vertelt je over haar leven en haar jaar dat ze extravert zijn aangaat. Ze wilt je meenemen op haar avontuur, zonder dat ze daarmee wil zeggen dat iedereen hetzelfde moet doen. Ze was simpelweg ongelukkig op de manier dat ze leefde, dus ze besloot het hef in eigen handen te nemen. Doordat ze haar verhaal zo persoonlijk met je deelt, werkt het. Ik kreeg de kriebels wanneer ze voor het eerst voor een publiek stond en juichte mee toen het haar gelukt was.

Zin om te lezen hoe een introvert de uitdaging aangaat om te leven als een extravert? Dan is dit zeker een boek voor jou!

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *