Schaduwheer (De Duistere Machten #2) – Cassandra Clare (Lore)

Na het eerste deel van de Duistere machten-serie begon ik onmiddellijk in deel twee, Schaduwheer. Om van een prachtexemplaar te spreken! Ik kan nu alvast met zekerheid zeggen dat deze serie een van de beste is die ik ooit gelezen heb!

Wanneer Emma Carstairs eindelijk  wraak voor de dood van haar ouders heeft gehad, hoopt ze rust te hebben. Helaas wil deze maar niet komen. Het brandende verlangen naar haar parabatai Julian wil maar niet doven. Tot ergernis van Julian en Emma is een relatie tussen parabatai ten strengste verboden. Dit is voor hun eigen veiligheid want het zou beiden kunnen vernietigen. Omdat het Emma niet lukt om haar gevoelens voor Julian aan de kant te zetten, zet ze al haar aandacht op zijn halfbroer Mark. Mark heeft het zelf niet gemakkelijk na zijn terugkeer uit het elfenland.

De Onseelie – koning, de Schaduwheer is de Koude Vrede zat. Hij wil niet meer buigen voor de schaduwjagers. Hij is uit op alle macht en stuurt daarvoor de sterkste strijders van het elfenland op de Blackthorns af met het doel om de familie te doden en het Zwarte Boek ter Doden te pakken te krijgen.

De cover past fantastisch bij het boek. Ik vind het mooi dat wanneer je het boek van opzij bekijkt je een mooi beeld ziet van een van de steden waar de Blackthorns verblijven. Verder is er een jonge schaduwjager afgebeeld op de cover. Als ik naar de jongen krijg zie ik maar één ding: doorzettingsvermogen. De jongeman straalt uit dat hij niet opgeeft en zal vechten voor wie of wat hij lief heeft.

Dit boek is een echte kanjer maar pagina na pagina las ik met ongeduld verder. Ik was soms zelfs zo ongeduldig dat ik vond dat ik veel te traag las. Ik wou steeds meer weten en las dit boek dan ook snel en ontzettend vlot uit. Het boek ging overal met me mee naar toe. Wanneer ik even een minuutje had, zat ik met mijn neus in het boek. De laatste pagina’s waren het heftigst: ik heb met Emma en de Blackthorns meegeleefd en meegehuild. Het boek stopt met meer dan één vraagteken. Ik heb nog zoveel vragen. Wat nu? Hoe moet het verder? Waarom? Ik hoop in het volgende boek alle antwoorden te ontdekken.

Cassandra Clare heeft weer het onmogelijke gedaan! Ze schreef weer een boek waarbij je steeds naar meer verlangt en ook al is het boek maar liefst 700 pagina’s lang, toch waren het er nog niet genoeg! Ik kan niet wachten op het derde deel!