De man aan de overkant – Sylvia Winter
Claire, 49 jaar, alleenstaande moeder van twee puberende dochters, heeft haar leven goed op orde. Haar dagen zijn gevuld met werk, verantwoordelijkheid en de drukte van het moederschap. Maar wanneer de nieuwe mysterieuze, knappe overbuurman haar pad kruist, ontwaakt iets in haar dat ze lang vergeten was. Wat begint als onschuldige nieuwsgierigheid, groeit uit tot een spel van fantasie en verlangen. Nacht na nacht ziet Claire hoe verschillende vrouwen zijn appartement binnenkomen – en weer vertrekken. Haar gedachten nemen een eigen leven, haar hart slaat over. Wat als zij de volgende vrouw achter de gordijnen is? Wanneer hun blikken op een avond kruisen in het schijnsel van de straatverlichting, voelt Claire de drang om iets te doen. Durft ze haar veilige routine achter zich te laten en zich over te geven aan het onbekende? Een meeslepende novelle over verlangen, grenzen en de vraag: wat als je leven plots een andere wending neemt?
Bij uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts verwacht je niet meteen een steamy romance, dus dat De man aan de overkant daar als novelle verscheen, is verrassend én verfrissend. De oorsprong van het boek – een anoniem opgestuurd manuscript op papier – maakt het extra intrigerend. De uitgever was geboeid door het verhaal, en dat begrijp ik ergens wel.
Sylvia Winter schrijft met korte, directe zinnen. Geen franjes, geen overbodige poespas. Dat leest vlot en heeft iets verfrissends, maar het maakt het geheel soms ook wat afstandelijk. De stijl voelt bij momenten zakelijk aan, waardoor je als lezer moeilijker emotioneel verbonden raakt met de personages.
Het verhaal zelf is klein en intiem, maar mist voor mij net dat tikkeltje extra. Er is weinig ruimte voor karakteruitdieping en de gebeurtenissen blijven vrij beperkt. Daardoor voelt het soms wat vlak aan, alsof je nét niet helemaal in het verhaal gezogen wordt. Het idee van een vrouw die zichzelf herontdekt, is boeiend en heeft zeker potentieel, maar door de beperkte lengte van het boek blijven er te veel vragen onbeantwoord.
De man aan de overkant is een interessante poging binnen een genre dat je niet meteen met deze uitgeverij associeert, en dat alleen al maakt het de moeite om eens op te pikken. Maar wie graag volledig opgaat in gelaagde personages en meeslepende verhaallijnen, blijft hier misschien een beetje op zijn honger zitten.
