Reveil #21 – meerdere auteurs

Reveil is een Vlaamse vzw die zich inzet om de rouwcultuur die er heerst in Vlaanderen te veranderen. In plaats van met z’n allen in stilte rond een graf te gaan staan, mag er ook plaats zijn voor muziek, poëzie en verhalen want ook op die manier kunnen mensen hun verdriet een plaats geven of afscheid nemen van een dierbare. Met dat idee in het achterhoofd ontstaat er ook elk jaar een bundel waarin ze verhalen en gedichten bundelen, die ze verzamelen in de Verhalenbank. Daar kiezen ze de mooiste verhalen en gedichten uit om er een bundel van te maken. In Reveil21 vind je werk van bekende en minder bekende auteurs, waaronder Toon Tellegen en Ilja Leonard Pfeijffer.

Ik vind het prachtig dat dit soort initiatieven bestaan. Als je al van dichtbij hebt meegemaakt hoe moeilijk het is om afscheid te nemen van een dierbare is dit natuurlijk een thema dat je ligt en waar je graag iets in wil betekenen. Toen ik werd gevraagd voor deze bundel twijfelde ik dan ook geen moment. Kunnen bijdragen aan iemands rouwproces is een mooi doel.

Toch had ik andere verwachtingen bij dit boekje. Ik verwachtte verhalen en gedichten die uit het leven zijn gegrepen, geschreven door mensen die proberen hun afscheid of rouwproces op papier te zetten, wat zou resulteren in teksten die de lezer raken en niet loslaten. Helaas voelde dat voor mij niet zo bij het merendeel van de bijdragen in deze bundel. Op enkele uitzonderingen na, die ik graag even wil benoemen. Het verhaal van Chantals Pauwels, Vrijdag de dertiende, en het gedicht Hoe zou het zijn geweest als jij van Bert Deben raakten me wel. Daar voelde ik het verlies, de pijn, maar ook het zoeken naar een manier om verder te gaan. Precies wat het doel van deze bundel zou moeten zijn denk ik. De andere gedichten zetten niks in me in gang en dat had ik misschien toch wel verwacht.

Ik denk dat ik zocht naar gedichten en verhalen die ik kon herkennen, maar het evenwicht in de verschillende stijlen poëzie ontbrak. Eerst en vooral vind ik het jammer dat er heel weinig verhalen zijn opgenomen in de bundel in vergelijking met het aantal gedichten en daarnaast vond ik de gedichten veelal diepzinnig, maar op zo’n manier dat het afstand creëert van de lezer.

Desondanks ben ik ervan overtuigd dat wat Reveil doet en waar ze voor staan een enorme meerwaarde is voor onze maatschappij en voor mensen die afscheid nemen van dierbaren. Het gaat bij poëzie natuurlijk over smaak, dus ik zou je toch willen uitnodigen zelf de bundel te ontdekken en dit mooie doel te steunen. Wie weet herken jij jezelf in andere verhalen en gedichten dan degene die ik benoemde!