blogpost,  Recensie

In de ban van de wolf – Christine Charliers

Esther is veertien jaar en woont in een saai dorpje in de Pyreneeën. Haar doodnormale leven wordt volledig overhoop gegooid als op een avond drie mannen het huis binnendringen en haar aanvallen. Ze spuiten haar een vreemde vloeistof in, maar voor Esther vat krijgt op de gebeurtenissen zijn de mannen al weer verdwenen. De volgende dag is alles anders: haar zintuigen zijn hypergevoelig, haar reflexen zijn enorm verbeterd en ze is sneller dan ooit. Maar wat moet ze daarmee? De drie mannen blijven haar achtervolgen, maar wat willen ze van haar? En hoe blijft Esther onder de radar?

Wat een prachtige cover heeft dit boek! Zelfs zonder te weten waar het over gaat, zou ik dit boek gekocht hebben als ik het zag liggen in de boekhandel. De zachte kleur, het mysterieuze meisje en de spanning die ervan druipt maakten mij onmiddellijk nieuwsgierig. Schitterend om te zien hoe goed de vormgever dit heeft aangepakt. Maar ik kocht het boek toen ik de achterflap wel had gelezen. Die sprak me meteen aan omdat het mij een origineel verhaal leek. Een combinatie tussen thriller en fantasy, maar wel dicht bij de realiteit liggend, spreekt mij altijd wel aan.

Tijdens het lezen was dat voor mij ook een van de grootste pluspunten: het verhaal is heel geloofwaardig en de personages zijn echt. Het bange meisje dat Esther in het begin is, dat moet wennen aan wat er is gebeurd en geen raad weet met zichzelf, verandert langzaamaan in iemand die weet wat ze wil en voor zichzelf opkomt, maar ze leert ook om de hulp van mensen in haar omgeving te accepteren. Hierdoor creëert de auteur een boeiend en realistisch personage waarin de lezer zich zonder problemen kan inleven.

Ik moest wel even wennen aan de schrijfstijl in het begin. Relatief korte en duidelijke zinnen zonder veel uitleg en afwijking van het hoofdpersonage maken het voor mij soms moeilijk om te wennen aan de nevenpersonages en de setting van het verhaal. Maar gelukkig duurde het niet lang voor ik volledig in het verhaal zat. De Vlaamse uitdrukkingen zijn me wel opgevallen en vind ik leuk om terug te vinden in het boek van een Vlaamse auteur omdat dit toch gezien mag worden. Ik ben er van overtuigd dat Nederlandse lezers hier absoluut geen probleem mee gaan hebben omdat alles duidelijk blijkt uit de context. Misschien weten ze het zelfs extra te appreciëren.

Ik zat gedurende het hele verhaal op het puntje van mijn stoel en las het boek in een mum van tijd uit. Gelukkig hoef ik niet te wachten tot deel twee verschijnt! Ik ben heel benieuwd hoe het Esther en Jonathan vergaat in het vervolg en hoop op evenveel spanning en mysterie. Maar na het lezen van dit boek twijfel ik daar niet aan.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *