Schildpadden tot in het oneindige – John Green

Aza Holmes lijkt voor buitenstaanders een normale tiener, maar ze kampt met een hevige angststoornis. Soms twijfelt ze over wie de controle over haar leven heeft: haar dwanggedachten of zij. Wanneer Aza en haar beste vriendin Daisy te weten komen dat miljardair Russel Pickett op de vlucht is en horen dat er een beloning wordt uitgeloofd voor een gouden tip over zijn verblijfplaats, besluiten ze op zoek te gaan naar informatie die hen tot bij Pickett kan brengen. Zo komen ze terecht bij Davis, de zoon van Russel, die samen met zijn broertje Noah op het enorme landgoed woont van zijn vader, in het gezelschap van een tuatara (een zeldzaam reptiel) die volgens het testament op het punt staat het hele fortuin te erven van Russel Pickett.
Maar Davis maakt gevoelens in Aza los die haar kwetsbaar maken, nog kwetsbaarder dan ze al was. Terwijl ze steeds verder wegzinkt in haar neerwaartse spiraal van haar gedachten, komt de waarheid over de voortvluchtige miljardair langzaam aan het licht.

Zes jaar hebben we als fans moeten wachten op een nieuw boek van John Green. Zes jaar na The Fault In Our Stars verschijnt eindelijk zijn nieuwste boek: Schildpadden tot in het oneindige. En wat heb ik naar dit boek uitgekeken en afgeteld. Vanaf het moment dat bekend werd gemaakt dat 10 oktober de wereldwijde verschijningsdatum zou zijn, stond dit in grote, opvallende, roze letters in mijn agenda. De laatste maand heb ik afgeteld en nu is het boek er eindelijk.

Omdat ik zo benieuwd was naar dit boek, ben ik er bijna meteen in begonnen toen het boek op mijn deurmat viel. Ik had het geluk het boek de vrijdag voor de verschijningsdatum al te mogen ontvangen, met dank aan de uitgever. Daardoor kon ik het op de dag van verschijning al uitlezen. En dit was voor mij zo’n boek dat nog vele pagina’s langer had mogen zijn.

Aza is een heel bijzonder personage dat ik nog lang ga koesteren. Haar angststoornis maakt haar leven soms verschrikkelijk moeilijk maar tegelijk wordt ze door de tegenslagen een heel echt en menselijk iemand. Je krijgt als lezer een duidelijk beeld op haar gevecht met haar dwanggedachten. Iedereen lijkt wel een beetje op Aza en de lezer zal zonder twijfel bepaalde problemen herkennen uit zijn eigen leven.

Ook het taalgebruik is zo typerend voor John Green. De zware thematiek, afgewisseld met de dagelijkse tienerproblemen worden op een prachtige manier gebracht met schitterende zinnen. Ik heb bijna net zoveel kunnen genieten van de schrijfstijl als van het verhaal zelf. Het boek leest heel erg vlot, neemt je mee in een rollercoaster van emoties en laat je gedurende de 300 bladzijden niet los.

Bij de allerlaatste bladzijde heb ik een krop in mijn keel moeten wegslikken. Na het dichtslaan van het boek, heb ik die bewuste pagina al zeker tien keer opnieuw gelezen en telkens weer moet ik moeite doen om geen traan weg te pinken. Wat een schitterend boek!