Het schaduwjaar – Kim Liggett (Valérie)
Tierney James groeit op in Garner County, een dorpje waarin enkel mannen de gang van zaken bepalen, en vrouwen zich hier maar naar moeten schikken.
Elk jaar worden alle zestienjarige meisjes een jaar de wildernis ingestuurd om ‘hun magie’ kwijt te raken zodat ze nadien goede echtgenotes zijn voor de mannen die hen uitgekozen hebben. Over het genadejaar mag echter met geen woord gerept worden, het is een streng bewaakt geheim. De enige zekerheid die er is, is dat niet alle meisjes het zullen overleven, en dat de meisjes die wel terugkomen meestal getraumatiseerd en getekend voor het leven zijn.
De vrijgevochten Tierney wil niemands bezit zijn. Ze is er dan ook vast van overtuigd dat geen enkele jongen haar een sluier zal willen geven. Toch draait alles anders uit, waardoor ze met een bezwaard gevoel aan de lange tocht door de wildernis begint.
Onderweg profileert aartsrivale Kiersten zich tot de leider van de groep, waarbij ze geen kans onbenut laat om Tierney tegen te werken.
Eens aangekomen op de kampplaats, merkt Tierney echter al gauw dat de wildernis en de pelsjagers die daar steeds op de loer liggen om hen te doden, nog de minste bedreiging vormen. De eigenlijke bedreiging komt van binnenuit!
Terwijl Tierney er alles aan doet om de anderen te waarschuwen, hen tot rede te brengen en tegelijkertijd zelf te overleven, komt er hulp uit een wel heel onverwachte hoek…
Wat een geweldig boek is dit!
Een sterk verhaal over de onderdrukking van vrouwen, zoals het er nog niet zo heel lang geleden ook echt aan toe ging ten tijde van de heksenvervolgingen.
Sterke vrouwen die durfden tegenspreken, daar hielden mannen niet van. Een vrouw moest gehoorzaam en onderdanig zijn. Mannen beschouwden zichzelf als het sterke geslacht en als een vrouw hen overpowerde, dan werd zij van hekserij beschuldigd en op de brandstapel gezet. Een vrouw die in opstand kwam, was bezeten en moest vernietigd worden.
Ook in dit boek zijn de mannen aan de macht, worden de vrouwen onderdrukt en wordt elke vorm van protest met geweld in de kiem gesmoord.
Ooh wat maakte dat anti-feminisme me kwaad! De haartjes op mijn armen kwamen spontaan overeind van verontwaardiging. Deze ernstige vorm van genderdiscriminatie kunnen wij ons nog nauwelijks voorstellen. Jammer genoeg worden in een aantal (moslim)landen vrouwen nog steeds op deze manier onderdrukt. Hier in Europa boksen we op tegen ongelijke lonen, of kleinschalige – maar niet minder belangrijke – discriminatie, zoals vrouwen die een beroep of sport uitoefenen die voordien enkel door mannen uitgeoefend werd, en zich eerst moeten bewijzen om gerespecteerd te worden.
Laat ons als sterke, onafhankelijke vrouwen tonen hoe het anders kan, want er is nog steeds ruimte voor verbetering!
De verhaallijn doet regelmatig denken aan The Hunger Games, maar dan in een andere setting, waardoor de originaliteit wel overeind blijft.
De gebeurtenissen volgen elkaar snel op zodat de spanning zinderend aanwezig blijft tot op het einde.
Kim Liggett heeft ervoor gezorgd dat ik Het schaduwjaar maar niet weg kon leggen. Ik heb het zo goed als in één adem uitgelezen. Wat een topboek!