De lijst van dingen die niet zullen veranderen – Rebecca Stead (Emy)

Fantastisch en leerzaam kinderboek

Toen Bea acht jaar was, veranderde haar leven ineens. Haar ouders zouden gaan scheiden. Ze kreeg een schrift waarin een lijst stond: de lijst van dingen die niet zullen veranderen. Haar ouders hebben hier al een aantal punten op gezet en Bea mag het aanvullen wanneer ze dit wil. Wanneer Bea tien jaar is gaat haar vader opnieuw trouwen. Met Jesse, wie Bea geweldig vindt! Daarnaast komt Bea haar grootste wens uit: Jesses dochter Sonia wordt haar zus! Wanneer de bruiloft dichterbij komt, gaat Bea steeds meer piekeren. Vindt mama het niet erg dat papa weer gaat trouwen? Wat is de waarheid achter het ongelukje op vakantie? Waarom reageert Sonia niet meer? In De lijst van dingen die niet zullen veranderen geeft Rebecca Stead je de antwoorden op deze vragen.

 Opvallend in De lijst van dingen die niet zullen veranderen is dat het verhaal ontzettend goed vanuit de ogen van een tienjarige is geschreven: ´Kun je praten als je gezicht half verlamd is?´ fluisterde ik. ´Ik denk het wel,´ zei mam. ´Ik weet het bijna zeker.´ ´Kan het van een val komen?´ vroeg ik. ´Wat?´ ´Angelica is van de zomer van de zolder gevallen. Bij het meer.´ Dit is een situatie waarbij het nichtje van Bea een gezichtsverlamming heeft. Later blijkt dat dit een tijdelijke gezichtsverlamming was, maar op dat moment was dat nog niet bekend. Rebecca Stead neemt de lezer in zo’n situatie mee naar hoe een tienjarige er tegenaan kijkt. Kinderen proberen voor zichzelf dingen aan elkaar te koppelen, om het daardoor beter te kunnen begrijpen. In deze situatie zou de oorzaak van de gezichtsverlamming dan de val van de zolder zijn.

Naast dat Stead het verhaal echt vanuit de ogen van een tienjarige schrijft, heeft zij ook gelet op de details die het boek nog mooier maken. Zowel de details in het verhaal als de details met de hoofdstuktitels kloppen helemaal. Sonia komt in januari zes nachten slapen. Stead heeft vanaf het moment dat Sonia in New York is zes hoofdstukken dezelfde titel gegeven. In dat laatste hoofdstuk gaat Sonia weer naar huis en vervolgens heeft het volgende hoofdstuk een andere titel. Origineel dat Stead deze details overeen heeft laten komen! Per hoofdstuk weet je precies waar het over gaat doordat de titels zo overeenkomen.

Wanneer je steeds verder in het verhaal komt, kom je steeds meer te weten over de personages. Vooral over Bea kom je veel te weten. Zo kom je al vrij snel te weten dat Bea geen spellingsknobbel heeft. Bijzonder is dan wel dat zij de brieven naar Sonia foutloos kan schrijven! Daarnaast is Bea een piekeraar, net zoals haar moeder. Met haar therapeut heeft Bea een manier bedacht waardoor ze niet de hele dag aan het piekeren is. ´s Ochtends en ´s avonds mag Bea vijf minuten lang piekeren. Op alle andere momenten van de dag moet Bea tegen zulke gedachten zeggen dat ze deze gedachten later weer terug ziet, namelijk op het piekermoment. Mooi dat Stead de personages op deze manier naar voren heeft laten komen. Zo kun je als lezer echt meeleven met de personages.

In De lijst van dingen die niet zullen veranderen kunnen kinderen veel leren van Bea. Zo kunnen ze leren hoe je je eigen gepieker kunt beperken tot een aantal momenten per dag, maar ook hoe het voelt om buitengesloten te worden. Bea wordt op vakantie buitengesloten door haar nichtje in verband met haar eczeem en op school mag ze nooit meedoen met de spellingfeestjes, omdat ze niet goed kan spellen. Kinderen kunnen in deze situaties leren van de gevoelens die Bea op dat moment voelt. De gevoelens die Bea krijgt ervaar je doordat Stead deze ontzettend goed verwoord. Ze worden in de meeste gevallen beschreven in een dialoog met haar therapeut, maar soms beschrijft Stead deze als de gedachten van Bea.

Het boek is gericht op kinderen vanaf tien jaar. Stead voldoet met dit verhaal ook hier ook helemaal aan. Ze heeft vrij korte hoofdstukken geschreven en daarbij is ook de zinsbouw zo dat kinderen van tien jaar het snappen. Het verhaal zelf is op een kinderlijke manier geschreven zodat het goed te begrijpen valt. Soms worden er wat lastigere woorden gebruikt, waarvan gedacht wordt dat kinderen die niet begrijpen, maar Bea legt deze woorden dan weer duidelijk uit, zoals: Ik heb eczeem, waar je waarschijnlijk nog nooit van hebt gehoord. Het heet eczeem als je huid op veel verschillende plaatsen jeukt en als je eraan krabt je van die zere uitslagplekken krijgt waar mensen naar kijken en zich afvragen of het besmettelijk is.

 De maan die op de voorkant van het boek te zien is komt op verschillende momenten terug in het boek. In Bea haar kamer, bij haar moeder thuis, zijn twee ramen. Toen Bea kleiner was dacht ze dat er achter elk raam een andere maan zat. Ze begreep toen nog niet dat dat dezelfde was. Nu woont ze in twee verschillende huizen en ziet ze ook, naar eigen zeggen, twee verschillende manen. Eentje bij haar vader en eentje bij haar moeder. En met Sonia die aan de andere kant van het land zit. Beiden zien dezelfde maan, maar toch op een andere manier en met een ander gevoel. Hoewel Sonia en Bea veel contact hebben met elkaar voelen ze zich toch van elkaar gescheiden, doordat ze beiden aan de andere kant van het land wonen. Wanneer ze naar de maan kijken, voelen ze zich dicht bij elkaar.

 Met De lijst van dingen die niet zullen veranderen heeft Rebecca Stead een fantastisch kinderboek neergezet. Kinderen kunnen er veel van leren en kinderen van gescheiden ouders kunnen zich er goed in herkennen, in ieder geval op de meeste momenten!