Het gefluister van de bladeren – Sarah McCoy (Marloes)
Best of Romance?
Na De bakkersdochter en Het oude huis brengt Sarah McCoy opnieuw een bijzonder verhaal uit: Het gefluister van de bladeren. Deze historische roman, vertaald door Titia Ram, bevat het liefdesverhaal van Hallie en Post.
McCoy neemt de lezer mee naar het jaar 1883 en brengt hem naar Kentucky. Daar ontmoet je Hallie. De jonge vrouw schrijft extreem graag verhalen en wanneer haar tante doodziek is, leest Hallie voor uit eigen werk. Het is 1896 wanneer ze besluit af te reizen naar New York om daar haar eerste manuscript te slijten. Ruim veertig dagen vangt ze de ene ‘nee’ naar de andere, maar dan komt ze bij uitgeverij Titus. De uitgever wil haar boek wel een kans geven en al snel blijkt het een schot in de roos: Hallies roman valt in de smaak.
Korte tijd later ontmoet Hallie Alice en zij neemt haar mee naar een feest. Daar ziet Hallie voor het eerst Post Wheeler. Hij, baas van een bekende krant, heeft als enige geen aandacht besteed aan haar boek en dat steekt. Wanneer hij het gesprek met haar aangaat, lijkt hij allesbehalve sympathiek. Toch kan Hallie hem niet loslaten. Een bijzondere relatie lijkt te ontstaan.
Hoewel dit boek zich afspeelt in het eind van de 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw, lijkt dit lange tijd niet echt zo. McCoy verwerkt de tijdgeest in details (brieven in plaats van mailtjes, lange tochten, het gebrek aan moderne media, geschreven manuscripten), maar krijgt het niet voor elkaar de perfecte couleur locale te creëren. Hallie en ook Wheeler laveren min of meer als mensen van nu door de wereld, waardoor plaatsing in de geschiedenis lastig blijkt.
Bovendien maakt McCoy – zeker in het begin van het verhaal – grote tijdsprongen. Het verhaal krijgt hierdoor een vluchtig karakter en dat veroorzaakt vrijwel direct problemen als het gaat om de diepgang. Hallie lijkt ‘zomaar’ boeken te schrijven, kan vrij gemakkelijk laveren in het grote New York en ook Wheeler krijgt veel ‘zomaar’ voor elkaar. Dit ‘plotselinge’ karakter is funest voor de aannemelijkheid en ook de impact van Het gefluister van de bladeren.
Dit heeft automatisch tot gevolg dat het boek minder sterk is dan het zou kunnen zijn. McCoy geeft een prachtige voorzet door van Hallie een krachtige, vrijgevochten vrouw te maken. Juist zíj had kunnen verwonderen, omdat ze een sterke vrouw is in een wereld waar mannen vooral veel zeggenschap hebben. Helaas dreigt haar karakteruitwerking met enige regelmaat plaats te moeten maken voor de ietwat simpel opgezette romance, die ondanks dat het lekker leesvoer veroorzaakt verder op zich niet geheel de interesse opwekt.
Boeiend in eerste instantie is wel de typering van Wheeler. Hij vertolkt in de start van het verhaal de ongenuanceerde man die je kippenvel bezorgt. Zijn gedachtegangen, uitspraken en gedragingen intrigeren. Helaas verzwakt dit beeld wanneer het verhaal vordert. McCoy brengt ook zijn perspectief in in het verhaal en laat hem ontwikkelen tot een man met een geweten. Waar deze ontwikkeling enerzijds boeiend is om te zien, zorgt het anderzijds voor verlies van misschien wel de interessantste persoon uit het verhaal. Toch zorgt deze toevoeging ook voor een positief element: het verhaal krijgt een speelser en gevarieerder karakter en blijft daardoor boeiend.
Het gefluister van de bladeren is een roman voor een avondje heerlijk op de bank. McCoy slaagt er niet in je helemaal mee te sleuren naar de jaren rond 1900, maar weet zeker de romantiek aan te wakkeren. Haar verhaal, met als basis het verhaal van Hallie Erminie Rives, scoort daarmee zeker punten en behaalt voor mij een voldoende.
