Droog water – Maxime Paredis

Acht jaar geleden sloeg het noodlot toe tijdens een schooluitstap. Alexandra’s zus, Andrea, verdronk er terwijl ze aan zee was. Sindsdien probeert Alexandra verder te gaan met haar leven en hoewel dat niet eenvoudig is, doet ze haar best. Op een dag ontvangt ze een mysterieuze enveloppe zonder afzender. In de enveloppe vindt ze een foto terug van Andrea. Is dit een grap? Of is er meer dan toeval in het spel? En is er een link met twee recente moordzaken waarin telkens een jong meisje werd gedood door verdrinking?

Ik las van Maxime Paredis eerder Honderd kamers, een boek waar ik helemaal gek van was. Het zat ontzettend goed in elkaar, was spannend van begin tot einde en ik raad het boek nog steeds geregeld aan aan mensen in mijn omgeving die  zoeken naar een goede thriller. Ik kon dus niet anders dan Droog water gaan lezen en opnieuw stelt Paredis niet teleur.

Ook dit is een boek dat je moeilijk weg kan leggen. Ik wilde op een ochtend rustig een begin maken in dit boek en de eerste hoofdstukken lezen, maar voor ik het besefte, zat ik al bijna op bladzijde honderd. Paredis heeft een heldere, vlotte schrijfstijl die ervoor zorgt dat je al snel denkt: vooruit, nog één hoofdstuk. Ook de personages zijn, net als in het vorige boek, heel gewone mensen. Het kunnen je buren zijn of de mensen die je in de supermarkt tegenkomt en dat maakt het zo fijn om hen te volgen. Ze zijn herkenbaar, ze zijn echt en ze geven de lezer meteen een gevoel van welkom te zijn.

Het verhaal begint wel een beetje abrupt. Je stapt meteen in het leven van Alexandra en haar vriend Lars, zonder al te veel inleiding of kader van de personages en hun verleden, wat maakt dat je even moet zoeken naar een connectie met hen, maar die ontstaat al snel. Doorheen het verhaal zet de auteur je op verschillende sporen, zowel qua mogelijke pistes in verhaalverloop als qua mogelijke dader, waardoor het boeiend en spannend blijft tot het einde. Al moet ik toegeven dat de uiteindelijke ontknoping wel een aantal keer door mijn hoofd is gegaan en ik uiteindelijk naar het einde toe vrij zeker wist dat dit de finale piste zou zijn.

Droog water is een moderne thriller die dankzij de vlotte schrijfstijl en realistische, ‘normale’ personages de lezer meteen meeneemt in een rollercoaster. Paredis toont opnieuw dat hij over talent beschikt en zeer goed weet hoe je een thriller op papier zet. Ik was nog net iets meer fan van de vorige, maar ook dit is prima werk!