De school in het magische maanlicht – Susie Bower (Emy)

Wat een magisch en fantasierijk avontuur!

Claudia is op jonge leeftijd geadopteerd door ouders die ze liever niet had. Ze zijn vreselijk… Echt vreselijk! Waar de vader van Claudia, Claude, alleen maar irritante koosnaampjes voor zijn Sonia kan bedenken, kan Sonia alleen maar vreselijke kunst maken. En misschien zie je de overeenkomsten tussen de namen wel. Het is echt zo…. Sonia en Claude hebben Claudia zelf een naam gegeven, en deze naam bestaat uit een stukje van Sonia haar naam en een stukje uit de naam van Claude. Vreselijk vindt Claudia het! Het ergste is nog dat ze haar eigen naam niet weet, totdat er op een dag een boodschap via een ballon bij Claudia kwam. In een spiegel zou ze haar naam kunnen zien, die tot nu toe verstopt zat onder haar haar. Flynn heette ze! Wat een prachtige naam. Sinds dat moment kreeg Flynn steeds vaker zulke berichten. Zo ontdekte ze ook dat ze een tweelingzus heeft die op een kostschool in Middlethwaite zat. Nu was het vanzelfsprekend dat Flynn daar ook heen wilde. Ze deed er alles aan om door Claude en Sonia die kant op gestuurd te worden, alleen belandt ze op de verkeerde kostschool. Of toch niet….? Hier kom je achter wanneer je De school in het magische maanlicht, geschreven door Susie Bower, gaat lezen.

Flynn, wat maak jij toch veel verschillende avonturen mee in De school in het magische maanlicht. Eerst word je in een gezin geplaatst waar je het totaal niet naar je zin hebt. Dan krijg je verschillende briefjes met daarop een geheime boodschap. Je probeert je nieuwe klasgenoten te overtuigen, maar ze lijken je niet te willen geloven. De avonturen die jij beleeft worden echt perfect omschreven. De lezer kan jouw gevoel bij de avonturen goed begrijpen. Dit heeft Susie Bower echt heel knap gedaan. Zeker omdat het boek geschreven is voor jouw leeftijdsgenoten. Doordat het vanuit jouw ogen verteld wordt, kunnen zij zich extra goed inleven.

Kinderen hebben een groot gevoel voor fantasie. Ze houden van dingen die in werkelijkheid niet kunnen. Susie Bower speelt hier perfect op in. Haar boek staat namelijk vol met fantasie. Een magische spiegel waar je doorheen kunt stappen? Soms zou het heel leuk zijn als dat in werkelijkheid zou kunnen. In De school in het magische maanlicht staat zo’n spiegel!

Echter zijn er wel wat taalfouten in het boek. Op zich zijn ze voor de lezer niet heel vervelend, maar het staat wel wat slordig. Zo staat er ergens: er leek niet door te komen. Dat klinkt niet direct heel fout, maar de zin klopt ook niet. Het zou moeten zijn: er is geen doorkomen aan. Desondanks werd dit niet als heel storend ervaren tijdens het lezen.

Wat typisch voor een kinderboek is, is het einde dat de lezer een goed gevoel geeft. Bower neemt dit zeker ook over! En dat is ook heel goed voor de jonge lezer. Kinderen kunnen zich namelijk erg goed inleven in een boek, maar ze kunnen ook erg goed meeleven met personages. Wanneer het dan geen ´happy end´ heeft, kunnen sommige kinderen daar niet altijd even goed mee overweg.

Susie Bower is erin geslaagd een fantastisch kinderboek neer te zetten. De fantasie-elementen komen per hoofdstuk goed naar voren. Er worden veel verschillende avonturen beleefd, waardoor het voor de lezer ook heel erg leuk blijft om te lezen! De school in het magische maanlicht is daarom een grote aanrader voor alle avontuurlijke lezers die van veel fantasie houden!