blogpost,  Recensie

De Mitford-moorden: Pamela – Jessica Fellowes (Valérie)

Op de avond van Pamela’s achttiende verjaardag vindt er een verkleedpartijtje plaats op Asthall Manor met een speurtocht. Alle jongeren gaan enthousiast op onderzoek uit in het grote landhuis, maar even na middernacht loop het helemaal fout. Het dienstmeisje van één van de gasten, Dulcie Long, wordt aangetroffen bij het stoffelijk overschot van een andere gast met gestolen juwelen in haar schort.
Voor de politie is de zaak klaar en duidelijk, Dulcie wordt meteen opgesloten op verdenking van moord. Maar Louisa Cannon (kindermeisje van de familie Mitford), weet dat er meer aan de hand is. Terwijl ze op onderzoek uitgaat om Dulcie Long vrij te pleiten, en omwille van schuldgevoel over haar eigen aandeel in de zaak, stuit ze op oude bekenden.
Terwijl de oudste twee Mitford-zussen samen met hun vrienden proeven van het bruisende Londense nachtleven, ontdekt Louisa dat er onder de oppervlakte heel wat dingen gebeuren die het daglicht niet verdragen. De vrouwelijke dievenbende van Alice Diamond: The Forty Thieves, en de mannenbende ‘The Elephants’ spelen hierin weliswaar een grote rol, maar stilletjes aan wordt steeds duidelijker dat ze de dader misschien iets dichter bij huis moeten gaan zoeken…

De Mitford-moorden: Pamela is het tweede deel in het kostuumdrama van Jessica Fellowes over het reilen en zeilen van de familie Mitford op Asthall Manor. In dit boek staat Pamela centraal, de tweede oudste dochter van lord en lady Redesdale.

Terwijl ik aanvankelijk niet goed wist wat ik van het eerste deel vond (De Mitford-moorden), liep ik wel helemaal warm voor dit deel! De gebeurtenissen volgen elkaar dit keer sneller op en dat is een absoluut pluspunt! Ook de spanning zit over de hele lijn goed, en de ontknoping bouwt langzaam op naar een hoogtepunt.

Deze reeks, en dit boek in het bijzonder, heeft een hoog Agatha Christie-gehalte waardoor elke liefhebber van het genre zich perfect zal kunnen inleven in de tijd van toen. Af en toe zal je je net als Louisa ergeren aan het onderscheid in klasse, of sputteren bij het anti-feminisme dat toen nog heel gewoon was. Anderzijds zal menigeen genieten van de beschrijvingen van prachtige baljurken en sierraden, typische Engelse maaltijden en de sfeer op het landgoed in het algemeen.

Het enige jammere vond ik dat de rol van Marry Moon naar het einde toe verwatert om dan volledig te verdwijnen. Fellowes gebruikt Moon om het anti-feminisme in die tijd aan te kaarten, maar laat haar uiteindelijk naar de achtergrond verdwijnen waardoor ze haar ‘moment de gloire’ misloopt en Guy Sullivan alleen met de pluimen gaat lopen terwijl ze hun onderzoek aanvankelijk toch samen bewerkstelligd hadden…? Maar desalniettemin een echte aanrader voor wie fan is van een heerlijk ouderwets ‘murder mystery’ dat zich afspeelt op het Engelse platteland anno 1925!

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *