De ballade van slangen en zangvogels – Suzanne Collins (Valérie)

Vertaald door Maria Postema

Coriolanus (Coryo) Snow is nog slechts een zucht verwijderd van zijn diploma-uitreiking aan de prestigieuze Academie van het Capitool in Panem als de Tiende Hongerspelen zich aankondigen. Elke student wordt geacht mee na te denken over de organisatie en het verloop van de Spelen en een bijdrage te leveren. Als extraatje zullen de laatstejaarsstudenten dit jaar mentor worden en elk één tribuut begeleiden in de arena. Voor Coryo een ultieme kans om nog een extra studiebeurs in de wacht te slepen zodat hij, zijn nichtje Tigris en zijn oma (de grootmadam) in hun appartement zouden kunnen blijven wonen. De verarmde familie Snow kan maar met moeite de eindjes aan elkaar knopen nadat Coriolanus’ vader gestorven is in de districtenoorlog en zijn moeder in het kraambed. Maar rector High Bottom is niet zo gesteld op de familie Snow waardoor hij de tribuut uit het minst beloftevolle district toegewezen krijgt, een meisje uit District 12: Lucy Grey.
Aanvankelijk denkt hij geen enkele kans te maken, maar naarmate hij Lucy leert kennen, groeit zijn bewondering voor de jonge vrouw. Hij zet alles op alles om haar te helpen overleven in de arena en neemt daarbij grote risico’s die niet zonder gevolgen blijven. Zijn leven neemt dan ook een onverwachte wending, maar niets is wat het lijkt, en zoals zijn vader altijd zei: Sneeuw komt er altijd bovenop…

Na de geweldige reeks van The Hunger Games (De Hongerspelen), durfde ik geen te hoge verwachtingen te koesteren van De ballade van slangen en zangvogels omdat je vaak teleurgesteld wordt als een goede auteur een nieuw boek of een nieuwe reeks uitbrengt. Maar mijn vrees was ongegrond! Ik heb enorm genoten van deze prequel van De Hongerspelen waarin president Snow centraal staat!

Suzanne Collins zuigt je vanaf de eerste bladzijde mee in het Capitoolleven van de op dat moment nog maar achttienjarige Coriolanus Snow. Aanvankelijk lijkt hij een vrij gewone jongen te zijn die het niet gemakkelijk heeft en ben je geneigd om sympathie voor hem op te brengen. Zo heb ik me tijdens het lezen van de eerste hoofdstukken vaak afgevraagd waar het toch misgegaan was en waardoor die ogenschijnlijk sympathieke jongen veranderde in een koude, gewetenloze dictator. Het antwoord op mijn vraag kwam er na heel wat gebeurtenissen en onverwachte wendingen die je tot de laatste bladzijde in zijn greep houden.

Je kan dit boek ook eerst lezen en dan pas de trilogie van De Hongerspelen, maar het is leuk en interessant om te ontdekken welke zaken aan de basis lagen van de latere ontwikkelingen die Katniss doormaakt. Zo leer je onder andere de oorsprong kennen van het slaapliedje dat Katniss voor haar zusje zingt en ook dat van ‘De Galgenboom’, waar president Snow zijn ‘liefde’ voor rozen vandaan komt; wie de Spelen eigenlijk uitgevonden heeft en welke evolutie ze doorgemaakt hebben. Er komen ook een aantal bekende namen in voor van familieleden en voorouders van personages die later in De Hongerspelen een belangrijke rol spelen waaronder ‘Heavensbee’, ‘Flickerman’ en ‘Crane’. Ook de rol van Tigris krijgt beduidend meer betekenis in dit verhaal als modeontwerpster en nichtje van president Snow.

De ballade van de slangen en zangvogels leest heerlijk weg, is origineel en kortom een echte aanrader voor de fans van De Hongerspelen. Ik hoop dat dit boek net zoals de andere boeken verfilmd zal worden!