Lezer/auteur/uitgever aan het woord

Ook in 2019 willen wij al onze boekenliefde met jullie delen! Maar wij zijn niet de enigen die helemaal in de ban zijn van verhalen. Daarom geven wij graag het woord eens aan iemand anders. Vandaag is dat auteur Filip Plompen!

Wie is Filip Plompen?
1) Koffie of Thee; want…
Thee! Misschien is het zeer ongeloofwaardig, maar ik heb nog nooit koffie gedronken.
Ik hou enorm van de geur van vers gemalen koffiebonen. Je zou kunnen denken dat ik dan ook van de smaak van koffie moet houden, maar ik heb er geen behoefte aan. Ik hou ook bv van de geur van parfum of net gemaaid gras. Ook daarbij heb ik niet de intentie om het te proeven.
Thee heeft bovendien zoveel variëteiten, dat ik er graag mee experimenteer. Ook al klinkt het misschien niet sexy, ik kan er enorm van genieten.
2) Ochtend of avond; want…
Ochtend, om de simpele reden dat ik een ochtendmens ben. Ik hou van de vroege ochtend. Alles is dan nog zo rustig. Het geeft een heel ontstressend gevoel. Geen licht. Geen geluid.
Schrijven doe ik ook in de ochtend met zo weinig mogelijk afleiding. Het zijn echte ‘me time momentjes’ die ik bewust probeer te nemen.
3) Pretpark of dierentuin; want…
Ik vind beiden leuk om te doen en ik hou van afwisseling. Doe dus maar beiden, hoewel het niet op dezelfde dag hoeft te zijn, hoor.
4) All In-hotel of tentje; want….
Het zal materialistisch klinken – hoewel ik dat eigenlijk niet ben – maar geef mij toch maar het All-in-hotel. Ik sliep het afgelopen jaar een keer in een tent en verbleef 3,5 maanden in Togo voor een schoolstage. Vooral dat laatste was een onvergetelijke (levens)ervaring. Het doet enorm nadenken en relativeren, hoewel ik moet toegeven dat ik een beetje luxe en comfort fijn vind.
Toch zeg ik niet resoluut neen tegen een tentje, omdat Machu Picchu, Angkor Wat en andere parels op mijn to do lijstje staan en ik het logisch vind om je aan te passen aan de plaatselijke omstandigheden. Ik hou dus ook wel van het nodige avontuur.
5) Rekenen of taal; want….
Taal, omdat ik alles behalve een wiskundeknobbel heb. Taal is iets waar ik verder in wil groeien en dan heb ik het niet enkel over de Nederlandse taal. Ik hou er van om andere talen te horen en ze te leren. Ik wil dit graag blijven doen.
Zo heb ik, in een ver verleden, toerisme gestudeerd en volgde ik een jaar avondschool Spaans. Ik vind het fantastisch om die kennis dan op vakantie te kunnen gebruiken. Misschien heeft de reis in ‘De jongen bij de moefti’ ook wel iets met de Spaanse taal te maken, wie weet…

Boek in de kijker: De jongen bij de moefti

De jongen bij de moefti – Filip Plompen

Inhoud
Zoals elk jaar passeert De Dodentocht in Mariekerke. Toch zal deze editie voor altijd in het collectieve geheugen blijven hangen. Een losgeslagen eenzaat laat een bom ontploffen. De naam ‘Dodentocht’ krijgt een wel heel lugubere bijklank.

Een jongen van negen ziet alles gebeuren. Het zal zijn leven veranderen, samen met dat van vele anderen.
Wie stopt deze waanzin die actueler is dan ooit? Hoe kan men iets beginnen tegen nietsontziende haat?

Dit is het ontwapenende verhaal van een jongen die de schokkende gebeurtenis keer op keer herbeleeft. Samen met zijn vader probeert hij het onbegrijpelijke te begrijpen.

Wanneer schreef je het boek?
Ik schreef De jongen bij de moefti tijdens de zomer van 2017, nadat ik dezelfde reis maakte die de jongen en zijn papa in mijn boek ondernemen. Het boek is gebaseerd op de zaken die ik daar beleefde.

Waarom schreef je het boek?
Ik wil schrijven over zaken die mij – en anderen – raken.
Mijn eerste roman, ‘Het geluid van de stilte’, ging over de verdwijning van een student, nadat er gepest werd.
Bij ‘De jongen bij de moefti’ gaat het opnieuw over een actueel en maatschappelijk thema. De aanslagen waar onze maatschappij mee te maken kreeg, laten niemand onberoerd. Het maakte veel emoties bij me los. Ik voelde me, behalve machteloos, ook kwaad, verdrietig, …
Ik wilde iéts doen. Ik geloof niet in haat beantwoorden met haat of wapens met wapens. Het enige dat ik, naar mijn gevoel, kon doen, was mijn eigen wapen opnemen en dat heb ik gedaan met mijn pen.

Waarom moet iedereen je boek lezen?
Dit vind ik een moeilijke vraag om te beantwoorden. Ik kan niemand verplichten om iets te lezen. Ik kan alleen proberen nieuwsgierig te maken.
Mijn boeken krijgen mooie recensies en complimenten, waarbij ik kan meegeven dat er nog wel een aantal zeer fijne zaken op het programma staan.
Als je je betrokken voelt rond de thema’s waar ik over schrijf, heb je weinig te verliezen om het een kans te geven.
Mijn volgende boeken zullen een vervolg zijn op ‘De jongen bij de moefti’ en een boek over groepsdruk waar ik nog niet veel meer over kan vertellen.