Als je hartslag wegvalt
blogpost,  Recensie

Als je hartslag wegvalt – Christine Geysen

Als je hartslag wegvalt is het derde en laatste deel in de trilogie van Christine Geysen over Helia en haar vrienden. In dit laatste boek staat Helia voor een verschrikkelijke keuze: Michael wil haar dochter opeisen voor haar regeerperiode, maar dat zien Helia en vader Lex helemaal niet zitten. Ze willen hun dochter koste wat het kost beschermen tegen Michael en de gevolgen van een regeerperiode, maar wie kan tegen de kracht van Michael op? Samen met haar zus Luna, Lex en haar vriend Matthis maakt Helia een plan om hun dochter te beschermen. Kunnen ze Michael verslaan en hun dochter redden?

Met Als je hartslag wegvalt komt de trilogie tot een einde. Nog één keer kunnen de lezers genieten van Helia en haar vrienden en het is een heel fijn slot om van te genieten.

Net zoals in de andere boeken, vormen de karakters hier weer een van de sterkste elementen. De chemie tussen Helia en Lex enerzijds en Helia en Matthis anderzijds springt van de pagina’s af. Ze zijn zo realistisch en echt neergezet dat de lezer automatisch met hen meeleeft en in hun hoofd kruipt. Dat in combinatie met de vlotte schrijfstijl van Geysen maakt dat je door het verhaal vliegt en het bijna in één ruk uitleest. Daarbij komt natuurlijk ook nog de spanning die het verhaal met zich meebrengt. Al die factoren samen maken van dit verhaal een boek dat je gelezen moet hebben.

Toch zijn er ook een paar dingen waar de lezer de feeling met het verhaal kwijtraakt en dat zit vooral in de momenten tussen Helia en haar dochter. Het gedrag van Helia naar haar dochter is namelijk nogal wispelturig, terwijl het moeilijk voor te stellen is dat een moeder zo reageert op het nieuws dat haar dochter wordt opgeëist. Het ene moment vindt Helia het de beste keuze om haar dochter aan Michael te geven zodat ze haar regeerperiode kan voltooien, en enkele bladzijden later weigert ze haar dochter zonder gevecht op te geven. Ergens is die strijd wel logisch, maar het wordt in zulke extremen op papier gezet, Helia lijkt er soms gewoon te gelaten onder, waardoor de lezer soms afhaakt en de consistentie in het hoofdpersonage verloren gaat.

Als je hartslag wegvalt is een waardig einde voor deze mooie trilogie: nog een keer komen de spanning, vlotte schrijfstijl en sterke karakters samen om de lezer te laten genieten van een slotstuk. Ik ben benieuwd naar wat Christine Geysen in de toekomst nog meer gaat brengen.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *