Zij en ik – Nic Stone (Marloes)

Vijf (on) waarheden omtrent Zij en ik

 Een spetterende voorkant, aantrekkelijke coverletters, een boeiende achterflaptekst en een heerlijke titel. Het lijken allemaal waarheden als je het hebt over Zij en ik van Nic Stone. De YA-roman gaat over Yupiter en Courtney. De twee jongeren gaan al jaren met elkaar om en zijn beste vrienden. Ze slapen zelfs geregeld bij elkaar. Niet dat dat uitmaakt, want Yupiter is lesbisch, dus de knappe Courtney zal nooit wat met haar beginnen. Alles komt echter op losse schroeven te staan wanneer Rae in beeld komt. Zo’n verhaal klinkt heerlijk, toch? Maar is dat ook zo? Vijf (on)waarheden leggen de ziel van Zij en ik bloot!

(On)waarheid 1: Courtney vrijgezel? No way!

Courtney is wellicht de meest opvallende persoon in het boek. Zijn perspectief, vanuit het ik beschreven, wordt heerlijk vormgegeven en Courtney lijkt in eerste instantie de perfecte man. De man op het witte paard. Hij heeft humor, is charmant en kan goed sporten. Kortom: een pracht vent! Dat verandert wel wanneer de knappe Rae in de buurt komt. Courtney is stiekem verliefd op Jupiter en wanneer hij ziet gebeuren dat Jupiter voor Courtney lijkt te vallen, is het gedaan: jaloezie ten top. De o-zo-charmante man wordt een jaloerse bikkel. Maar wees eerlijk! Smullen we daar niet stiekem nog meer van?

(On)waarheid 2: clichématig is hier wel een kernwoord

Helaas past deze stelling ook wel behoorlijk bij het boek. Het verhaal over de liefdes die ontstaan, de jaloezie die daarmee gepaard gaat en de manier waarop de drie pubers zich tot elkaar verhouden is allesbehalve uniek en verrassend. Dit, in combinatie met een schrijfstijl die niet altijd even lekker loopt, maakt dat de roman soms wel wat lastiger te lezen is. Het verhaal loopt voor je gevoel niet helemaal lekker door, waardoor je enige afstand ervaart tussen jou en de gebeurtenissen in het verhaal. Helaas, geen punten hier.

(On)waarheid 3: het wisselende perspectief is saaaaaai

Dat is zeker onwaar! Stone gebruikt drie verschillende perspectieven in drie verschillende delen in het boek. De eerste twee delen van het boek worden verteld door Courtney en Rae. Beide personages vertellen hun verhaal vanuit de ik-vertelinstantie en trekken je als lezer heel dicht naar je toe. Het laatste perspectief is het perspectief vanuit Jupiter. Zij heeft dus het laatste woord. Speciaal in dit deel is het feit dat het verhaal vanuit een heel ander perspectief is geschreven. Een derde verteller spreekt Jupiter aan met jij. De lezer ervaart het echter bijna alsof hij degene is die aangesproken wordt. Dat brengt met zich mee dat het einde van Zij en ik zeker uniek is én heerlijk wegleest.

(On)waarheid 4: Zij en ik doorbreekt allerlei taboes

Waar! De allereerste situatie in het boek zet je al op het verkeerde been. Je weet snel dat Jupiter en Courtney geen relatie hebben, maar ze zitten bij elkaar in de kamer, terwijl Jupiter naakt is. Je gaat er bijna klakkeloos vanuit dat Courtney ook een meisje is, maar dat blijkt niet zo te zijn. Eerste taboe doorbroken: naakt zijn in de buurt van vrienden van het andere geslacht kan best wel. Het wordt nog scherper aangezet wanneer blijkt dat het duo regelmatig bij elkaar in één bed slaapt. Weer en taboe doorbroken. Dit kan gewoon, want Jupiter is immers lesbisch. Dat is taboe nummer drie. Bijzonder daarbij is dat Jupiter twee mannen als ouders heeft. Volgende taboe. Bij Courtney lijkt het allemaal iets normaler te zijn. Daar zijn de taboes dan ook minder. Toch is de familie van Jupiter dusdanig bijzonder dat het je aan het denken zet. De alledaagsheid waarmee Stone de familieschets weergeeft, maakt dat het je in eerste instantie amper opvalt dat dit niet regulier is. Toch keur je het nergens af of waardeer je het anders. Daar schuilt een kracht van deze roman.

 (On)waarheid 5: Zij en ik scoort voldoende

Het boeiende maar ietwat simpele verhaal brengt wat scheurtjes in de verder sterke roman. De voorspelbaarheid van de gebeurtenissen, in combinatie met de toch wel makkelijk scorende thematiek, maakt dat de roman niet veel anders lijkt dan een doorsnee roman. Toch zorgen de perspectiefwisselingen, samen met de familieschets en de manier waarom Stone diverse taboes doorbreekt voor een aantrekkelijk geheel. De beeldende en luchtige schrijfstijl trekt daarbij Zij en ik over de streep. De ietwat hakkelige verteltrant valt in het niet bij de luchtigheid en de humor waarmee het verhaal vormgegeven is en daarmee scoort Zij en ik zeker voldoende!