Wintermaan – Wendy Louise

Marlou vertrekt samen met haar teamleden Tess en Moises naar het prachtige Lanzarote. Ze zullen als animatieteam de gasten van Club Carmena tijdens de wintermaanden entertainen. Ze wordt stapelverliefd op de knappe Dani die als dj de vrouwen van zich af moet slaan, maar toch een oogje heeft op Marlou. Overleeft hun liefde Dani’s jaloersmakende job?
Het team van Marlou besluit mee te dingen naar de titel van ‘Beste entertainmentteam van Lanzarote’. Ze moeten alles op alles zetten om een act uit te werken die het publiek en de jury omver zal blazen, maar dat zorgt voor druk binnen hun vriendschap. Ondertussen verschijnt ook Johnny weer op het toneel. Hij heeft zijn straf wel gekregen na de gebeurtenissen van afgelopen zomer en is klaar om zijn leven te beteren. Houdt de liefde tussen Marlou en Dani stand? Kan het team de titel winnen? En wat is de rol van Johnny? Ga opnieuw mee op reis en ontdek het zelf in dit tweede boek van de Seizoenenserie!

Wintermaan is deel twee in de Seizoenenserie van Wendy Louise, maar kan naar mijn mening zeker ook apart gelezen geworden. Enkele personages uit het vorige boek passeren de revue en af en toe wordt er verwezen naar een gebeurtenis uit boek één, wat het leuk maakt om dat boek gelezen te hebben, maar het is niet noodzakelijk. Wat wel erg mooi is om te zien, is hoe de auteur ook dit verhaal een heerlijk zomers gevoel weet mee te geven waardoor de lezer zich echt in Lanzarote waant. De beschrijvingen van het landschap zijn zo compleet en zo goed gevat op papier dat je als het ware in je hoofd ziet waar de personages zijn.

Daarnaast voel je als lezer hoe echt het verhaal is. Niet enkel de omgeving, maar ook de personages voelen zo levensecht aan waardoor je als lezer al gauw beseft dat Wendy Louise een heel nauwe band heeft met het verhaal én dat ze dat weet te vangen op papier. De liefde voor Lanzarote en de andere teamleden is zo echt en zo realistisch!

Net als in boek één zorgt ook hier de passionele vertelstijl van de auteur voor een boek dat vlot wegleest. Met haar fantastische humor laat ze de lezer meermaals luidop lachen, zeker wanneer ze het accent van een Italiaan weet te vatten op papier of de ene na de andere heerlijke vergelijking maakt. Een persoonlijke favoriet van mij is zonder twijfel het moment dat Marlou door iemand  wordt gezoend en zij zijn tong vergelijkt met een salamilap (dit is zo hard mijn humor).

Ik heb intens genoten van Wintermaan en ben oprecht gelukkig dat ik weer mee op reis kon met de steengoede personages van Wendy Louise. Op naar het derde boek!