Wat als jij het bent – Roni Loren

In Wat als jij het bent? volgt de lezer Hollyn, die door bijna iedereen gekend is als Miz Poppy. Hoewel ze een heel erg bekende reviewer is die mensen op de hoogte houdt van de populairste uitgaansgelegenheden (films, theater…) in New Orleans, weet niemand wie er achter het pseudoniem schuilgaat. En dat wil Hollyn graag zo houden want ze vindt zichzelf sociaal erg onhandig en schaamt zich voor de tics die ze heeft door tourette. Wanneer haar baas haar opdraagt om over te schakelen naar videorecensies krijgt Hollyn een spontane paniekaanval want ze wil absoluut niet voor de camera verschijnen. Gelukkig is er extraverte, impulsieve Jasper die houdt van theater en improvisatie en haar wil helpen haar verlegenheid voor de camera en op een podium weg te spelen. En natuurlijk zou een positieve recensie van Miz Poppy ook hem goed uitkomen. Het lijkt een perfecte deal voor beiden, maar niets is zo eenvoudig als het lijkt.

De naam Roni Loren kende ik vooral van de Long Acre-serie, die nog in mijn kast staat om gelezen te worden, maar het maakte me wel extra nieuwsgierig naar deze. Wat als jij het bent is deel een in een trilogie, waarbij elk boek andere personages behandelt. Het eerste deel kan alleszins overtuigen om verder te lezen!

Het boek was wel totaal niet wat ik ervan verwacht had. Afgaande op de flaptekst had ik een luchtige roman verwacht over een verlegen meisje dat zichzelf niet graag in de spotlight plaatst, maar over tourette wordt bijvoorbeeld nergens gesproken. Toch heeft dit een grote invloed op het verhaal en bepaalt het ook Hollyns gedachten en de keuzes die ze maakt. ‘Sociaal onhandig’ is een understatement in dit geval. Ik had ook niet helemaal verwacht dat we het verhaal vanuit twee pespectieven zouden lezen en dat Jasper ook een stem zou krijgen, maar dat is absoluut een goede keuze want hij biedt een goed evenwicht tegen het doemdenken, de onzekerheid en het malen van Hollyns gedachten. Zijn impulsiviteit staat loodrecht op Hollyns zoektocht naar zekerheid, maar ze zijn erg leuk samen en de chemie tussen hen maakt het heerlijk om dit boek te lezen.

Loren zorgt voor een makkelijke schrijfstijl die maakt dat het boek vlot leest. Ondanks de lange hoofdstukken ben je dus voor je het weet door het verhaal heen. Ik had ook niet meteen verwacht dat dit boek een hoog steamygehalte zou hebben, maar believe me, dat heeft het zeker wel. Op basis van de cover en korte inhoud verwacht je het niet meteen, maar Loren weet op een heel goede manier alles te vatten op papier.

Hoewel ik dus een totaal ander boek heb gelezen dan ik had verwacht, ben ik aangenaam verrast door Lorens manier van schrijven en nog meer door haar bijzondere personages. Ik had in het begin wat moeite me aan te passen aan de nieuwe verhaalelementen, dus het begin verliep wat stroef, maar uiteindelijk heb ik echt genoten van het verhaal en vooral van het mooie einde.