Waarom de maan verdwijnt – Martine Letterie (Véronique)

1942 : Lotti en haar ouders, een Nederlands gezin dat in Indië woont, zijn daar niet meer veilig, want ook hier schuilt het gevaar van de tweede Wereldoorlog. Alles raken ze kwijt of wordt hen ontnomen, ook haar papa. Enkel de vele verhalen die Lotti werden verteld door haar baboe, kunnen ze haar nooit afnemen. Die blijven voor altijd in haar hoofd en in haar hart. Het zijn mooie, fantasierijke verhalen die haar de kracht geven om te overleven.

Zelf lees ik heel graag oorlogsverhalen met kinderen in de hoofdrol, daarom schrik ik dat ik nog geen enkele van deze schrijfster heb gelezen. Martine Letterie en Rick de Haas zijn met Waarom de maan verdwijnt niet aan hun proefstuk toe. Ze schreven en illustreerden reeds Kinderen met een ster dat bekroond werd met een Zilveren Griffel en Verboden te vliegen kreeg de Thea Beckmanprijs 2020. Deze heb ik alvast op mijn “nog te lezen” lijstje geplaatst.

Deze hardcover laat veel aan de verbeelding over. Hier en daar zijn tips te vinden op de kaft, die tijdens het verhaal heel herkenbaar en levendig worden. Indisch accenten werden gelegd in sommige kleuren en bandomslagen. Alsook de tussenbladen in het boek zijn prachtig gekleurd met die typische Indische kleurnuances. Rode tussenbladen werden gebruikt voor de verhalen van baboe en groene om de verschillende fases in het verhaal te onderscheiden. De illustraties van Rick de Haas zijn heel herkenbaar, zeker als je de Gorgels al gelezen hebt. Niet te opvallend, maar mee opgaand in het verhaal.

Voor het verhaal zelf is Martine Letterie gaan zoeken naar authentieke gebeurtenissen, beschreven op kindniveau. Zelf lezen kan vanaf 10 jaar. Niet voor eerste lezertjes want de zinnen zijn ietsje te lang en waarschijnlijk is het boek ook te dik voor hen. Zij zullen waarschijnlijk ook nog te veel vragen hebben tijdens het verhaal. Voorlezen kan dan weer wel voor hen. De hoofdstukken zijn niet lang en geven de lezer of voorlezer op verschillende momenten de tijd om eventjes pauze te nemen.  Het is fijn lezen vanuit de ogen van Lotte. De beschrijvingen geven je een volledig beeld van verschillende fases in het leven van Lotte, met de nodige gevoelens over hoe je als kind zo’n moeilijke periode beleeft. Het wordt op geen enkel moment te hard, dus kinderen zullen er zeker geen nare dromen aan overhouden.

Ik ben overtuigd van de kracht van dit verhaal. Eentje dat lezertjes, met een voorkeur van waargebeurde verhalen, zeker zal plezieren.