The Darkest Minds: De overlevenden – Alexandra Bracken (Liselore)
Er zijn twee opties: ofwel ga je dood, ofwel heb je een talent. Al brengt datzelfde talent niet veel goeds met zich mee. Je wordt namelijk aanzien als een gevaar. Je moet, volgens de overheid, heropgevoed worden. Wat ze er dan niet bij vertellen is dat je terecht zult komen in verschrikkelijke kampen. Kampen vol kinderen tussen 10 en 16 jaar oud, allemaal met een talent, maar niemand die het gebruikt. Als je het wel gebruikt, zal er Witte Ruis klinken. Een geluid zo schel dat je in elkaar zal krimpen van de pijn. De talenten zijn geordend naar kleur. De Groenen zijn het minst gevaarlijk, de Oranjen het meest. Ruby is zo’n Oranje.
Toen ze tien jaar oud was, heeft Ruby haar talent verkeerd ingeschat, met grote gevolgen. Haar ouders herkenden haar niet meer en gaven haar mee aan de SPE’ers. Ruby belandt in Thundermond, één van de grootste kampen in de Verenigde Staten. Daar weet ze de arts te overtuigen dat ze Groen is. Deze zet zorgt ervoor dat Ruby nog zes jaar kan overleven in het kamp. Tot ze door de Witte Ruis in de ziekenboeg belandt en er ontdekt wordt dat Ruby helemaal geen Groene is. Ruby weet te ontsnappen met behulp van één van de dokters, maar buiten het kamp zijn er nog grotere gevaren die Ruby te wachten staan.
Ik heb de verfilming van dit boek vorig jaar thuis bekeken. Ik was er niet laaiend over, maar ik vond het ook niet extreem slecht. In de film zit gewoon erg weinig verhaal. Wanneer ik de kans krijg om te lezen voor Valeries Boekenwereld, krijg ik ook de kans om de trilogie te lezen. Er is mij altijd verteld dat je films en boeken niet mag vergelijken, dus waarom dan ook niet!
In eerste instantie schrik ik behoorlijk. De trilogie is best dik… Elk boek is over de 400 pagina’s, die dan ook nog eens erg vol gedrukt zijn. De trilogie blijft liggen, tot nu, de zomervakantie. Ik ben blij dat ik de film heb gezien, want het is aangenaam om ergens toch een beetje een beeld te kunnen vormen. Aan de andere kant is het al zo ontzettend lang geleden, dat ik me bitter weinig herinner van het verhaal aan zich. Niet moeilijk, want het boek blijkt véél uitgebreider te zijn dan de film. Gelukkig trouwens!
Het verhaal wordt volledig geschreven vanuit het standpunt van Ruby Dale. Het boek start met de eerste gevallen van IAAN. Ruby is dan tien jaar oud. Al vrij snel wordt Ruby door haar ouders overgedragen aan de agenten die het kamp runnen, SPE’ers. Ruby, die op dat moment nog niet beseft wat voor talent (én krachten) ze heeft, weet een arts te overtuigen dat ze Groen is. Het boek versnelt dan even tot Ruby 16 is en er ontdekt wordt dat ze niet Groen is, maar Oranje. Vanaf dan start de spanning van het boek pas echt. Ruby weet uit het kamp te ontsnappen, maar al snel blijkt dat de arts die haar gered heeft verkeerde bedoelingen heeft. Ruby zet het op een lopen en botst op Zu, Chubs en Liam. Zij zijn ook weten te ontsnappen uit hun kamp.
Je leest in het boek zowel de feiten die gebeuren als de gedachten die in Ruby’s hoofd omgaan. Wat net maakt dat het net zo leuk leest. In de film mis je een heel groot gedeelte van dit alles, wat net maakt dat de film zo slecht lijkt… In het boek word je echt meegezogen in het verhaal en de spanning die heerst bij de jongeren. Al ben ik wel blij dat dit een boek is dat je ook in korte stukjes kan lezen. Het verhaal nestelt zich zodanig in je hoofd, dat het altijd blijft hangen. Dit is iets wat enkel een goed boek kan bij mij. Ik merk dat ik volledig opga in het verhaal wanneer ik een film kijk die totaal los staat van deze trilogie en ik denk “Gebruik je talent nu!”.
De Darkest Minds heeft mijn leven momenteel volledig in zijn bezit. Op naar deel twee!
