Onder de radar – Marcel van de Ven (Emy)

Pesten, chanteren en sociale media

Hannah, Elin, Alex en Sam zitten bij elkaar in de klas. Alex en Sam zijn neefjes en Sam en Elin hebben een relatie gehad, maar sinds de zomervakantie gaan deze vier jongeren weinig met elkaar om. Wanneer er een opdracht komt bij Engels worden Hannah en Elin bij elkaar in een groepje gezet. Vanaf dat moment blijkt dat zij twee en Alex elkaar nodig hebben om tegen Sam in te kunnen gaan. Sam is namelijk sinds de zomer steeds meer gericht op het jagen, wapens en drillrap. Op het moment dat er een gemene prank wordt uitgehaald bij Hannah blijkt dat het allemaal nog erger kan dan dat het in eerste instantie leek. Onder de radar weergeeft het verhaal van deze vier jongeren, geschreven door Marcel van de Ven.

Met Onder de radar heeft Marcel van de Ven zich gericht op onderwerpen die steeds meer in de maatschappij naar voren komen. Er worden steeds heftigere feiten gepleegd door jongeren vertelt Van de Ven in het voorwoord, waardoor hij de keuze heeft gemaakt om dit boek te schrijven. Hij laat zijn hoofdpersonages diverse feiten plegen in de hoop dat de lezer hiervan leert. Zo wordt er aan Hannah gevraagd om bepaalde foto´s. Zijzelf denkt dat ze deze naar haar vriend stuurt, maar niets blijkt minder waar wanneer uitkomt dat haar klasgenoten zich hebben voorgedaan als haar vriend. De volgende ochtend worden deze foto´s uitgebreid op het bord in de klas vertoont, waardoor iedereen uit haar klas deze foto´s kan zien. Elin heeft eenzelfde soort probleem. Sam heeft een filmpje van haar gemaakt terwijl zij dronken was en nu chanteert hij haar met dit filmpje. En Sam zelf? Hij wordt ineens helemaal fan van wapens, jagen en drillrap waardoor hij de verkeerde kant op gaat. Alex ziet dat er bij alle drie iets aan de hand is, maar weet niet goed wat hij kan doen. Zulk soort problemen komen volgens Annelies van Loon, wie in het voorwoord genoemd wordt, steeds vaker voor bij de jeugd van tegenwoordig. Daarom is het juist zo goed dat Van de Ven ervoor gekozen heeft om hier een boek over te schrijven, in de hoop dat de jeugd van tegenwoordig hiervan leert.

Van de Ven zorgt ervoor dat het taalgebruik past bij zijn doelgroep. Door hier aandacht aan te besteden zorgt Van de Ven ervoor dat zijn doelgroep zich ook meer aangesproken voelt. ´Ouderejaars staan te roken voor de gymzaal; onze school zou rookvrij moeten zijn, maar op het schoolplein doet iedereen wat-ie wil. Pepijn en Sam kijken YouTube-filmpjes. Thijs, Nassim en ik zijn een game aan het downloaden die volgens Sam ´dope´ is. ´Dat mes man, dat is zooo vet!´ Sam houdt sinds kort van drillraps – gewelddadige straatrap over wapens en zo. En daarom houden Thijs, Nassim en Pepijn nu ook opeens van drillraps.´ In dit citaat wordt de taal van de jeugd van tegenwoordig exact verwoord. Tegenwoordig komen er steeds meer Engelse woorden in de taal van de jeugd, zoals dope en game. Daarnaast wordt de hedendaagse ontwikkeling rondom telefoons ook meegenomen in dit stukje. Met name de apps die gebruikt worden door de jeugd. YouTube is algemeen favoriet en ook de spelletjes worden nog vaak gespeeld. Dit is allemaal op een goede manier toegepast in het boek en dat maakt het ook leuk om te lezen.

Hoewel het uiterlijk van de personages niet veel aandacht krijgen in dit boek, wordt het karakter wel beschreven. De onwetendheid die veel jongeren met zich meedragen wordt in dit boek ook bij elk karakter beschreven. Zo weet Hanah niet goed wat voor gevaren er zitten aan het sturen van foto´s naar je vriend (ook al is het kennelijk niet je vriend). Alex gelooft te veel in het goede van de mens, wat een hele mooie eigenschap is, maar in dit verhaal helaas verkeerd gaat. Hij gelooft er namelijk in dat Sam niets ernstigs met het wapen gaat doen en besluit het daarom niet tegen zijn vader te zeggen. Door deze onwetendheid naar voren te laten komen hoopt Marcel van de Ven dat de jeugd die dit boek leest hier in het echte leven op een andere manier mee om gaat. Daarmee komt er een onderliggende boodschap in het boek wat ik persoonlijk heel sterk vind.

Wat haast typerend lijkt voor de spannende jeugdboeken is de opbouw. Wat typerend is voor deze boeken is dat er eerst een stuk van het verhaal is, wat een groot deel van het boek beslaat, waarin er eigenlijk nog niks gebeurt. De aanleidingen tot de gebeurtenissen worden er wel wat in verwerkt, maar de karakters van de personages krijgen in dit deel vooral de aandacht. En dan gaan de gebeurtenissen ineens heel snel. In Onder de Radar begint Van de Ven eerst met het uiteenzetten van de levens van de jongeren, de karaktereigenschappen krijgen aandacht en de voorbereiding tot de actie komt aan bod. Zo koopt Sam het wapen al en komen we erachter dat Hannah het zwaar heeft op school én thuis. Het gaat ineens heel snel, wanneer Hannah bepaalde foto´s van zichzelf naar haar vriend stuurt. Althans, ze denkt dat het haar vriend is. Vanaf dat moment wordt er nog maar een dag of twee beschreven waarin iemand neergestoken wordt, er bezoeken zijn aan de politie, er worden mensen opgepakt én we gaan nog een paar weken verder in de tijd. Een aanrader voor dit genre is dat ze eerder beginnen met de spannende gebeurtenissen, zodat het nog wat langer spannend kan zijn, óf dat ze het verhaal wat langer door laten gaan zodat de spannende gebeurtenissen nog wat uitgebreider beschreven kunnen worden.

Desondanks blijven zulke boeken een favoriet onder de jongeren. Er gebeurt wel wat in het verhaal en de boeken zijn niet heel ingewikkeld geschreven waardoor je er goed doorheen kunt komen. Marcel van de Ven heeft daarom een heel sterk jeugdboek geschreven met Onder de radar.