Liefde is voor losers – Wibke Brueggemann
Phoebe besluit dat ze nooit verliefd gaat worden want liefde is voor losers. Haar beste vriendin Polly is helemaal weg van Tristan en verandert in een wandelend hormonenkanon, als je het Phoebe vraagt. Waarom zou je dat jezelf aandoen? Het maakt alles onnodig ingewikkeld. Wanneer blijkt dat het enige waar Polly nog over wil praten seks is, heeft de vijftienjarige Phoebe het helemaal gehad. Tot ze de bijzondere Emma ontmoet…
Liefde is voor losers lijkt op het eerste zicht een luchtig, romantisch YA-verhaal, maar het bevat zoveel sterke thematieken dat het veel meer is dan wat het op het eerste zicht lijkt. Het fijne is dat het verhaal, ondanks de donkere thema’s, toch nooit te zwaar aanvoelt dankzij de luchtige vertelstijl van Brueggemann. Vooral het gevoel voor humor en sarcasme dat ze meegeeft aan hoofdpersonage Phoebe maakt het verhaal heerlijk om te volgen en zorgt ervoor dat de lezer Phoebe meteen in zijn hart sluit.
De cover doet misschien niet vermoeden dat er heel wat diepgang aan bod komt in het boek. De fushia cover valt op door de felle kleur, maar is eenvoudig ingevuld en geeft niet meteen weer dat het een YA-verhaal is, maar lijkt gericht op een iets jonger publiek. Net als de titel trouwens. Toch is het een absolute must in YA-land aangezien het thema diversiteit op een zeer sterke manier wordt neergezet. Phoebe valt namelijk op meisjes en hiermee krijgen we er binnen YA een nieuw LGBTQ+-verhaal bij, wat we enkel kunnen toejuichen. De manier waarop de andere personages daarmee omgaan, maakt het hartverwarmend en laat zien hoe normaal het zou moeten zijn als een meisje verliefd wordt op een ander meisje.
Een ander thema dat subtiel en toch sterk aanwezig is, is de zoektocht naar jezelf tijdens de puberteit en het verwerken van verlies. Phoebe heeft haar vader namelijk nooit gekend (hij stierf voor ze geboren werd) en naar het einde toe krijgt ze opnieuw te maken met afscheid nemen. Niet alleen hoofdpersonage Phoebe, maar ook de andere personages hebben een goed uitgewerkte achtergrond waardoor ze allemaal enorm menselijk worden en je ze allemaal, stuk voor stuk, in je hart sluit.
Het volledige verhaal van Phoebe wordt verteld vanuit dagboekvorm waardoor het enorm vlot wegleest en je het boek niet snel weglegt. Het maakt wel dat je als lezer af en toe het gevoel hebt steeds hetzelfde te lezen en er soms wat te weinig variatie is in gebeurtenissen. Toch geeft Brueggemann de leefwereld van jongeren goed weer: liefde, stress voor eindtoetsen op school, zoeken naar wie je bent… het zijn allemaal thema’s die zo herkenbaar zullen zijn voor de lezer.
Hoewel de auteur af en toe in herhaling valt, neemt dat niet weg dat Liefde is voor losers een prachtige toevoeging is aan de YA-boekenkast. Met een lesbisch hoofdpersonage, thema’s zoals identiteit en rouwverwerking en een krachtige boodschap is dit absoluut een boek waar veel jongeren van zullen genieten, zichzelf in zullen herkennen en eentje dat hen ongetwijfeld kan helpen zoeken naar wie ze zelf zijn.
