Kleine grote liefde – Katy Regan (Marloes)

Een leven vol rabarber-vanilledingen

‘Ik schrijf je deze brief omdat ik je een kans wil geven.’
‘Ik bedoel dit niet kwetsend ofzo, maar ik ben al boos op je sinds mijn moeder me op mijn derde in het toeristentreintje op de boulevard van Cleethorpes vertelde dat je bestond.’
‘Nog wel even een WAARSCHUWING: mijn moeder is onwijs kwaad op je en mijn oma heeft een hekel aan je, maar ik wil je toch een kans geven.’
‘Schrijf me alsjeblieft terug.’

Een kleine greep uit de brief van de elfjarige Zac aan zijn vader Liam maakt veel duidelijk: Liam heeft Zac en zijn moeder Juliet verlaten en Zac wil hem ontmoeten. Met die kennis ontstaan tegelijkertijd veel vragen. Katy Regan beantwoordt ze in Kleine grote liefde. De roman, vertaald door Annoesjka Oostindiër, begint wat haperend, maar eindigt meer dan prachtig.

Juliet heeft na lange tijd weer een keer een date. Met Dom welteverstaan. Deze date mislukt en moeder komt thuis met veel te veel drank op. Het blijkt de aanjager voor een hele rits gebeurtenissen.
De volgende dag moet Juliet naar de school van Zac. Daar hoort ze dat het niet goed gaat met haar zoon. Hij is veel te dik en wordt gepest. Gedesillusioneerd trekt Juliet naar huis. Daar opent ze langzaam haar ogen en ziet ze in dat het anders moet: zij én Zac verdienen een gezonder leven. Met het beetje geld dat ze verdient én de hulp van ex Jason probeert ze Zac gezonder te laten worden. Tegelijkertijd probeert ze uit alle macht tegen het pesten in te gaan. Bovendien probeert ze alles rondom Zacs vader angstvallig geheim te houden.
Zac is ondertussen met heel andere dingen bezig. Samen met beste vriendin Teagan probeert hij uit te zoeken wie zijn vader is. Eens in de week verblijft hij bij zijn opa en oma, maar aan die twee heeft hij op dit gebied niet veel: allebei zijn ze ontzettend kwaad op zijn vader. Daarbij rouwen ze óók nog om de dood van Zacs oom Jamie.

Katy Regan schuwt vrijwel geen enkel thema in Kleine grote liefde. Grote thema’s als schuldvragen, pesterijen, emotie-eten, rouwverwerking en wrokgevoelens krijgen een centrale plaats in haar verhaal. Waar de bespreking in het begin wat onnatuurlijk aanvoelt door het beschrijvende karakter en de ontbrekende voorkennis (waardoor je het gevoel krijgt de start van de roman twee keer te moeten lezen) verbetert dit naarmate het verhaal vordert.
Dit wordt voornamelijk veroorzaakt door het wisselende perspectief dat Regan hanteert. Als lezer kijk je afwisselend mee met Mick (opa), Juliet en Zac. Op die manier krijg je een enorme informatievoorsprong en weet je wat voor geheimen de familieleden voor elkaar verborgen houden. Tegelijkertijd kun je het gedrag van ieder personage afzonderlijk daardoor beter begrijpen: ‘Nee, waar ik volgens mij vooral kwaad over ben, is dat hij nooit meer heeft geprobeerd contact op te nemen en Zac blijkbaar niet meer wilde zien.’

Alle drie de typeringen zijn op een sterke manier vormgegeven. Regan past het taalgebruik en de gedachtegangen van de personages aan naar hun karakter en leeftijd, waardoor je als lezer makkelijk in de huid van… kruipt. Bovendien helpt ze, voornamelijk via Mick en Juliet, de lezer aan de informatie over het verleden. Tegen het einde van de roman weet je eindelijk wat er gebeurd is met Jamie en waarom Liam weg is.

Hoewel het thema ‘schuldvraag’, met alle gevolgen van dien, de boventoon voert in de roman, worden ook alle andere thema’s uitgebreid uitgewerkt. Regan besteedt veel aandacht aan de gevoelens van zowel Mick als Zac en Juliet, waardoor vooral de emotionele laag van het verhaal sterk wordt. Vernieuwend is daarbij de inslag van het emotie-eten. Waar dit onderwerp voor velen een taboe is, haalt Regan het in Kleine grote liefde op een geheel natuurlijke manier aan. Wie meeleeft met Zac en Juliet begrijpt volledig hoe de situatie heeft kunnen worden zoals het is. Emotie-eten, haatgevoelens en vooral veel verdriet lijken niet meer vreemd of ondenkbaar. En daar schuilt ook de kracht van de roman: Regan verruimt je blik op de wereld. Niet elk leven gaat over rozen.