Klein Konijn helpt mama – John Bond (Marloes)

Maandag met meer dan letters: Klein Konijn is terug!

 In de leeswereld domineren de boeken. Kinderboeken, Young Adultboeken, thrillers, romans, detectives, science fiction, oorlogsboeken; iedereen heeft er vast wel een paar thuis liggen. Boeken vol letters, hoofdstukken en delen. Echter, de leeswereld kent ook een andere kant. De boeken waarin tekst en beeld gecombineerd worden. Maandag met meer dan letters staat in het teken van deze boeken: graphic novels, geïllustreerde dichtbundels, prentenboeken en meer! Vandaag: Klein Konijn helpt mama.

Wie dit prentenboek uit de kast haalt, wordt verwelkomd door een prachtige cover. Warme roze-paarse kleuren lachen je toe en in het midden van de voorkant prijkt daar het welbekende konijntje. We hebben het over Klein Konijn, ontworpen door John Bond.

Natuurlijk gaat het verhaal, net als andere keren, over Klein Konijn. Mama Konijn heeft een superbelangrijke brief geschreven en Klein Konijn, hulpvaardig als hij is, wil hem wel op de post doen. Hij moet vóór vijf uur bij de brievenbus zijn, want voor die tijd moet de brief gepost worden. Snel pakt hij wat spullen en dan sprint hij naar buiten, op weg naar de brievenbus. Helaas blijkt het bezorgen van een superbelangrijke brief moeilijker dan verwacht!

De verhaalontwikkeling in Klein Konijn helpt mama is sterk. Plotwending na plotwending weet Bond de jeugdige lezer weer te vermaken. Er gaat van alles mis en dat zorgt voor een waar spanningsspektakel. Bovendien ontwikkelt Bond, net als menig ander prentenboekenschrijver, een verrassend einde dat bij vele (voor)lezers en luisteraars voor een lach zal zorgen.

Bovendien is het verhaal goed voor te lezen. Bond geeft de (voor)lezer op verschillende plaatsen handreikingen door woorden die met nadruk uitgesproken kunnen worden dikgedrukt of groter weer te geven. Het zorgt niet alleen voor een levendig verhaal, het wijst ook op het naderende onheil: “Moet helpen. SUPER belangrijke brief. Mag NIET te laat komen.”

Helaas blijkt de notatie van het verhaal zelf niet altijd helemaal goed uit de verf te komen. Bond hanteert twee soorten ‘tekst’. Enerzijds de meer algemenere vertelling ( ‘Klein Konijn is EINDELIJK in de stad aangekomen. Nu heeft hij niet zo veel tijd om zijn brief te posten…’) en de gedachtegangen of dingen die Klein Konijn zegt (‘ik BEN er! Ik heb een SUPER belangrijke brief.’). Hierdoor loopt de toonzetting af en toe in elkaar over en lijkt het of Klein Konijn de ‘algemene tekst’ denkt of zegt: ‘O, kijk, daar komt de bus.’ Bovendien zijn de zinnen van Klein Konijn zelf niet altijd volledig genoteerd en dat is jammer. Klein Konijn krijgt daardoor een net wat té kinderlijk karakter.

Gelukkig maken de illustraties bij het verhaal heel veel goed. Zachte, maar zeer vrolijke kleuren sieren elke pagina. Bond kiest een stijl waarbij de scheidlijnen tussen de vormen niet scherm is. Daardoor ontstaan ‘zachte’ tekeningen die prachtig combineren met de gekozen letterstijl. Diverse pagina’s in het boek zijn volledig ingekleurd/betekend en vormen daardoor heuse ‘kijkpagina’s’. Tot in detail heeft Bond dit uitgewerkt. Bordjes voor de bushaltes, stenen met daarop de afstand tot de stad, straatnaambordjes, mensen bij restaurantjes, verlichting; aan alles is gedacht. Weer andere pagina’s hebben een meer ‘raamachtige’ indeling, waarbij de tekeningen als een soort strip op elkaar volgen. Het ene moment staan ze boven elkaar, het andere moment naast elkaar. Soms met tekst ertussen, soms met tekst erin verwerkt. Het is een waar spel tussen taal en beeld.

Klein Konijn helpt mama mag misschien niet de sterkste verhaalnotatie hebben, de plot én de illustraties maken dit prentenboek tot een prachtig geheel. En dan is het aan de (voor)lezer om het vervolgens helemaal af te maken.