Hoe dan ook – Kara McDowell

Paige haat beslissingen nemen want kiezen is verliezen, toch? Stel dat je voor een heel banale keuze staat, maar door die keuze te maken, leg je onbewust ook elke volgende keuze in je leven al vast. Niet zo gek dus dat Paige verlamd raakt door keuzestress, zeker niet als ze moet kiezen tussen een kerstvakantie met haar beste vriend (oftewel de jongen waar ze al jaren verliefd op is) of haar kerstvakantie doorbrengen met haar moeder een New York, waar ze al jaren over droomt. Voor ze de kans krijgt die keuze te maken, glijdt ze uit op de vloer van een supermarkt en leidt ze twee parallelle levens: eentje waarin ze kiest voor haar beste vriend Fitz en eentje waarin ze in New York terechtkomt. Kan Paige haar angsten alsnog overwinnen?

Kerst betekent ook tijd voor kerstboeken! Hoe dan ook lijkt heel erg goed in die categorie te passen, gezien de cover en de korte inhoud van het boek, maar misschien was dat toch net wat ik het meest miste in dit boek: het hele kerstgebeuren. Buiten het feit dat het verhaal zich afspeelt rond kerst, is er eigenlijk niets in het verhaal dat het kerstkarakter naar voren brengt.

Het verhaalidee van de twee parallelle levens, dat symbool staat voor de keuzestress van Paige, is heel origineel en weet zeker in het begin te zorgen voor een boeiend verhaal. Het nadeel daaraan is dat de auteur gekozen heeft om de hoofdstuk afwisselend te brengen. Je leest een hoofdstuk bij Fitz, nadien eentje in New York, dan weer bij Fits enzovoort. Omdat de hoofdstukken vrij lang zijn, is het soms moeilijk om alle details te blijven onthouden tot het volgende hoofdstuk dat zich binnen dat leven afspeelt. Daardoor zat ik ook niet volledig in het verhaal en heeft het een hele tijd geduurd voor ik dit boek heb uitgelezen.

Kara McDowell heeft een vlotte schrijfstijl en het verhaalidee is erg leuk en origineel, maar ik miste toch echt die sprankelende kersttouch. Los daarvan is het fijn om te lezen dat McDowell er hier voor kiest een meisje aan het woord te laten met angst- en paniekaanvallen, omdat ik er sterk in geloof dat er veel jongeren (en mensen) zijn die zichzelf zullen herkennen in Paige. Ik onthoud vooral dat sommige dingen onomkeerbaar zijn, maar dat dat nog niet wil zeggen dat de andere keuze niet tot eenzelfde verloop had kunnen leiden en kiezen dus niet altijd verliezen hoeft te zijn.