Het vallen van de nacht – Minette Walters (Lisa)

Het vallen van de nacht is het vervolg op Het laatste uur. Het verhaal gaat onmiddellijk verder nadat deel 1 afloopt. 1349 is aangebroken en de pest laat nog steeds zijn sporen achter. Er zijn dan al enkele weken geen slachtoffers aan de zwarte dood gevallen, mensen zijn nog steeds bevreesd dat hij terugkeert. Thaddeus en zijn jonge gevolg vertrekken uit Develish om te kijken wat er zich buiten de hofstede afspeelt. Na verslag te hebben uitgebracht bedenken Thaddeus en Lady Anne een plan om Develish voorgoed vrij te stellen van slavernij. Hij geeft zichzelf uit als edelman om zo de macht over een verlaten hofstede te verkrijgen. Het plan verloopt echter niet zoals verwacht. Lady Anne bevindt zich al snel in een lastig parket, waar ze voor de keuze wordt gesteld om haar vriend te redden of zichzelf veilig te stellen.

Net zoals in Het laatste uur wordt er gekozen tussen een wisseling van perspectief tussen Lady Anne en Thaddeus. Dit is een goede keuze omdat we zo als lezer een duidelijk overzicht hebben over wat er in Develish gebeurt, net zoals wat er zich buiten afspeelt. De spanning wordt in deel 2 zeker opgedreven. Thaddeus breekt de wet door zichzelf voor te doen als edelman, terwijl hij dit niet is. Vijanden, bekend van Het laatste uur, maken opnieuw een opwachting. Minette Walters maakt in de motieven verwijzingen naar gebeurtenissen in deel 1. Op deze manier worden beide delen op een vloeiende manier met elkaar verweven. Ik zou zelf durven zeggen dat het hier gaat om één boek dat in twee delen is gesplitst omdat het anders een knots zou worden, die over de 1000 pagina’s telt.

Deze hele duologie doet me een beetje denken aan de verhalen rond te tijd van koning Arthur. In plaats van een edelman, plaatst Minette Walters Lady Anne aan het hoofd van Develish. Ze stuurt haar ‘ridders’ (slaven) op queeste om op zoek te gaan naar de heilige graal, wat in dit verhaal gelijk staat aan een vrije hofstede zonder slavernij.  Het volgt het gekende stramien, maar Minette Walters geeft er een eigentijdse draai aan door progressieve ideeën een plaats te geven.