Het meisjesmanifest – Carlie van Tongeren

Het meisjesmanifest vertelt het verhaal van Tess en haar twee beste vriendinnen Kati en Sara. Wanneer iedereen voor de zomer vertrekt op vakantie en Tess thuisblijft, besluit ze er toch het beste van te maken. En dat lijkt te lukken wanneer ze de lieve Lars ontmoet. Samen hebben ze een heerlijke zomer, zonder verplichtingen. Maar wanneer de zomer ten einde loopt, wil Lars meer. Hij ziet een relatie met Tess wel zitten, maar Tess heeft helemaal geen zin om zich te binden. En dat maakt van haar leven een hel. Wanneer ze na de zomer terug op school komt, is ze hét onderwerp van een nieuw lied: het Slettenlied. Ze is woedend en besluit om het hier niet bij te laten. Samen met Kati en Sara verzint ze een antwoord.

Na Herestraat en Rozenlaan doet Carlie van Tongeren het opnieuw. Ze schrijft een boek met een enorm actueel thema dat elk jongere zal herkennen en dat erg aanwezig is in onze maatschappij. Een grote buiging en applaus voor het feit dat ze deze thema’s niet uit de weg gaat en jongeren wil helpen een platform te creëren door erover te praten. Maar daarnaast zet het anderen ook aan het denken en kan het volwassenen helpen om meer inzicht te krijgen in de situatie.

Wat erg sterk is aan dit boek is de manier waarop Carlie het probleem schetst. Als jongens zich niet willen binden en enkel uit zijn op een seksueel pleziertje, zijn ze stoer en vindt iedereen dat normaal. Maar wanneer een meisje exact hetzelfde wil, is ze een goedkope slet. Hoewel ze allebei exact hetzelfde voor ogen hebben, wordt deze situatie heel anders beoordeeld bij jongens en meisjes. En dat is absoluut niet oké. Het is enorm belangrijk om dit probleem te erkennen, aan te kaarten en hopelijk op die manier ook op te lossen.

Naast het verhaal van Tess zorgt de auteur ook voor twee interessante nevenpersonages die elk een eigen verhaallijn meebrengen. Kati is een meisje waarin veel jongeren zich zullen herkennen. Ze is erg onzeker over zichzelf en haar lichaam, ze zweert bij artikelen uit tijdschriften en heeft moeite met de negatieve aandacht die Tess opeens krijgt, waardoor ook Kati in de spotlights komt te staan. De manier waarop Kati omgaat met zichzelf en haar lichaam is herkenbaar: ze vindt zichzelf te dik, probeert alles te verstoppen, maar daardoor wordt het in haar hoofd enkel erger. De enige opmerking die hierbij echt geplaats moet worden, is het feit dat van Tongeren de kledingmaat van Kati effectief benoemt. Kati heeft moeite met haar maatje 40/42. Dit is best gevaarlijk. Jongeren die hetzelfde (of een groter) maatje hebben en hier geen probleem mee hebben, gaan hier misschien toch over twijfelen en anderen die er al moeite mee hebben, gaan zich misschien nog slechter voelen. Misschien was het beter geweest als Kati’s maat niet concreet werd benoemd. Problemen hebben met je lichaam komt enorm veel voor en niet enkel bij mensen met dit concrete maatje. Daarom denk ik dat het niet noodzakelijk is om hier een getal op te plakken en was het minstens even sterk overgekomen zonder het noemen van haar maat.

Dan is er ook nog Sara, die een woelig verleden heeft met jongens en daardoor voor een jaar even niets met het andere geslacht te maken wil hebben. Haar keuze is begrijpelijk, maar misschien net iets te dramatisch. Desondanks komt haar verhaal enorm hard binnen en is het een waardevolle toevoeging aan het boek.

Met Het meisjesmanifest bewijst Carlie van Tongeren opnieuw dat ze zich perfect kan inleven in de leefwereld van jongeren en die mooi weet te vangen op papier.