Eitjes in de bedpan – Danny Vandenberk

Eitjes in de bedpan is vanaf de allereerste pagina een bijzondere leeservaring. De lezer volgt Danny, een bijzondere, emotionele, soms net wat te grof, maar minstens even fijnzinnige man. Hij betrekt de lezer in zijn alledaagse overpeinzingen van zijn leven, de wereld rondom hem en alle dingen die in zijn hoofd het levenslicht zien. Er valt weinig bijzonders te beleven in zijn leven, maar de manier waarop Danny het brengt is een groot wonder op zich. Hij ontvouwt zich als een ware taalvirtuoos en goochelt met woorden zoals weinig mensen dat kunnen. Ondanks zijn bizarre denkkronkels en dubbelzinnigheid is elke pagina een nieuw avontuur, vol herkenbare situaties maar elk toch bijzonder en uniek op zichzelf.

Vanaf pagina één maakt de lezer op een bijzondere manier kennis met de al minstens even bijzondere Danny. De manier waarop hij de lezer aanspreekt, is direct en daardoor uitermate boeiend. Je voelt je als het ware een toeschouwer die de eer krijgt vanuit de coulissen mee te kijken naar het toneel dat het leven van Danny lijkt te zijn. Tussen de aktes door brengt de auteur poëzie ten tonele die bijdraagt aan het hilarische en vooral unieke aspect van het boek. Tevens beklemtonen deze gedichten het talent van de auteur om te spelen met woorden en vooral om van banale situaties het ondenkbare te maken. Zelden slaagt een auteur erin met zo weinig woorden zoveel gedachten op papier te zetten als Vandenberk dat doet.

Hoewel het verhaal zeker experimenteel en af en toe zeer gedurfd is, kan de lezer niet ontkennen dat de auteur erin slaagt ook voor de nodige diepgang te zorgen. Vandenberk kan hele gewone situaties beschrijven om twee bladzijden later een heel psychologisch hoofdstuk neer te pennen dat de lezer aan het denken zet. Hierdoor behoudt hij het evenwicht in zijn boek en is het niet enkel gedurfd, maar ook gevat.

Het enige minpuntje is misschien dat hij zichzelf af en toe echt verliest in zijn gedachten en dat ook de lezer daardoor af en toe het spoor bijster raakt. Maar langs de andere kant is dat misschien net wel de charme van dit boek; geen traditioneel verhaal, met een rechtlijnig pad, maar een kronkelende weg door het brein van een taaltovenaar, die zelf iets probeert te begrijpen van zijn gedachtegang.

Met Eitjes in de bedpan laat Danny Vandenberk zien dat een boek nooit zomaar een boek is en dat bij taal één plus één bijna nooit gewoon twee is. Een taalkunstwerk om U tegen te zeggen.