De bijzondere woorden van Gioia – Enrico Galiano (Lisa)

De bijzondere woorden van Gioia wist meteen mijn aandacht te trekken omdat het een vertaling is uit Italië, waar het een groot succes was. Er worden niet zoveel boeken vertaald vanuit het Italiaans naar het Nederlands. Wanneer dit wel gebeurt, zijn dit meestal goede boeken. Ik heb expres geen uitgebreide synopsis gegeven omdat ik ervan overtuigd ben dat het verhaal op deze manier beter binnenkomt.

Gioia is zeventien en woont samen met haar moeder en haar grootmoeder in een klein appartementje. Op school is ze een buitenbeentje met maar één vriendin, die ze dan ook nog eens zelf verzonnen heeft. In haar vrije tijd houdt ze zich bezig met fotografie. Ze verzamelt mooie woorden in een schriftje dat ze overal mee naartoe neemt. Wanneer haar vader weer thuis komt wonen, brengt dit thuis strubbelingen met zich mee. Gioia gaat wandelen om haar hoofd leeg te maken. Ze ziet een jongen van haar leeftijd darts spelen aan een gesloten café. Hij stelt zich aan haar voor als Lo. De twee ontmoeten elkaar al snel elke avond op dezelfde plek. Lo wil nooit ergens anders heen. Dit doet alarmbellen afgaan in het hoofd van Gioia. Is Lo wel wie hij zegt dat hij is?

Enrico Galiano is zelf leraar op een middelbare school. Dit is volgens mij de voornaamste reden dat de schoolsetting in dit verhaal zo levensecht geschreven is. Vooral meneer Bove springt er voor mij bovenuit. Hij is één van de enige volwassenen waar Gioia zich veilig genoeg bij voelt om hem iets te vragen. Het is vooral opmerkelijk dat net dit personage gebaseerd is op de schrijver zelf. Ik vond het vooral verfrissend dat er toch volwassenen in dit boek voorkomen die een steun zijn voor de adolescent. Het verhaal speelt met de thema’s van verbeelding en werkelijkheid. Net als Gioia beginnen we te twijfelen aan ons waarnemingsvermogen over wat echt is en wat verzonnen. Ik kon er na een tijdje zelf niet meer aan uit. Maar dat maakt het net zo leuk. Telkens wanneer ik dacht het uitgevogeld te hebben, kwam er weer nieuwe informatie naar boven, waardoor ik weer ging twijfelen. Gioia vergelijkt haar eigen leven met de legende van Psyche en Amor. De fans van Griekse mythologie kunnen hieruit al heel wat beter afleiden waar het verhaal over gaat.

Het is een prachtig verhaal over opgroeien en jezelf leren kennen. Het probeert een antwoord te geven op belangrijke vragen in het leven, zoals wat is liefde nu eigenlijk? Ik vind het dan ook terecht dat het in Italië bekroond is met de Premio Nazionale Cultara Mediterranea.