blogpost,  Recensie

De vergeten kamer – Ann Mah (Valérie)

De Californische sommelier Katrine (Kate) droomt ervan om Master of Wine te worden. Ze heeft het pittige examen echter al tweemaal afgelegd zonder succes waardoor ze nog maar één kans heeft om zich deze prestigieuze titel toe te kunnen eigenen. Kate heeft er moeite mee om de Franse wijnen te onderscheiden en op aanraden van haar mentor besluit ze met wat tegenzin om naar Frankrijk te reizen waar ze familie heeft in de Bourgogne. Sinds haar studententijd is ze er niet meer geweest en daar had ze zo haar eigen redenen voor.

In Meursault aangekomen logeert Kate bij haar neef Nico en zijn vrouw Heather – waar ze zelf nog mee gestudeerd heeft – en hun twee kinderen. Tussen het oogsten van de druiven (les vendanges), het contact met de lokale wijnboeren en de proefsessies door, helpt ze Heather bij het opruimen van de enorme kelder die ver onder het huis doorloopt. Aanvankelijk is het een hele klus om de oude kapotte meubels, stapels kledij en dozen vol met rommel op te ruimen, tot ze op een stapeltje brieven en schoolspullen van een zekere H.M.C stuiten. Wie was ze en waarom weigert oom Philippe halsstarrig om over haar te praten?
Met behulp van een aantal aanwijzingen, ontdekken Heather en Kate een verborgen ruimte achter een muur in de kelder. In deze ruimte bevinden zich een aantal zeer waardevolle vooroorlogse wijnen maar ook pamfletten van het verzet. Stap voor stap ontrafelen ze wat er zich ruim tachtig jaar geleden afgespeeld heeft. Maar één ding is zeker, niets is wat het op het eerste zicht leek en er zijn kapers op de kust!

Ook al ben je helemaal geen wijnkenner en beperkt je kennis zich tot de alom bekende Chateau Migraine, Ann Mah neemt je in De verborgen kamer mee op reis naar de mooie Bourgogne-streek. De plaatsen Beaune, Meursault en Macôn vormen de uitvalsbasis van dit boek en laten ons kennismaken met de Franse wijnbouw. Les gouttes d’or is dan ook een bestaande wijngaard in Meursault waar men de Meursault zelf (een witte bourgogne) produceert. Ook de vaardigheden en technieken van een sommelier komen uitgebreid aan bod, maar dit alles zonder te vervallen in ingewikkelde vaktermen.

In dit decor herbeleven we eveneens een stukje van de Tweede Wereldoorlog maar vanuit een heel ander perspectief, dat van de wijnbouwers. De wijnbouwers probeerden hun levenswerk te beschermen tegen de plunderingen en de grijpgrage handen van de Duitsers om zowel een belangrijk aandeel van het Franse patrimonium veilig te stellen als om hun families in leven te houden.

Het verhaal is vloeiend geschreven en leest als een trein. Het heden en het verleden worden afgewisseld door middel van dagboekfragmenten waardoor je als lezer steeds een stapje voor bent op wat de hoofdpersonages weten. Dat maakt dat het verhaal blijft boeien en er onderhuids een zekere spanning aanwezig blijft. Je vraagt je constant af wanneer de personages bepaalde dingen te weten zullen komen en op welke manier dit zal gebeuren.

De vergeten kamer heeft me geen moment verveeld! Ik heb van elke pagina genoten en ik hoop dat er in de toekomst nog nieuwe werken van Ann Mah zullen volgen.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *