De toekomst van hotel Flanagans – Asa Hellberg (Lisa)
In dit slotstuk van de trilogie volgen we een derde generatie sterke vrouwen die hotel Flanagans uitbaten. Deze keer is het de beurt aan Billie en Frankie, de twee dochters van Emma en Elinor. Het leven van de vrouwen ziet er totaal anders uit. Billie probeert haar carrière als actrice van de grond te krijgen. Frankie haar leven draait rond het runnen van hotel Flanagans en haar gezin. Dit alles verandert wanneer Frankie haar huwelijk ten einde loopt. Ze komt tot de conclusie dat een leven waar ze alles opoffert voor haar gezin, haar niet gelukkig maakt. Ze vraagt Billie om hulp om haar leven weer op de rails te krijgen, als die net een aanbod heeft gekregen voor de grootste rol uit haar leven. Hierdoor komt Billie voor de keuze te staan tussen haar familie of haar carrière.
Elk deel van de trilogie volgt een ander duo vrouwen dat aan het hoofd staat van hotel Flanagans. Dit heeft zowel voor- als nadelen. Alle drie de boeken zitten vol met sterke personages. Dit maakt het moeilijk om afscheid van ze te nemen, wanneer ze de fakkel doorgeven aan een volgende generatie. We maakten in De dochters van hotel Flanagans al kennis met Billie en Frankie als kinderen. Tussen het tweede en derde deel van de trilogie gebeurt er iets wat Frankie haar hele leven overhoop gooit. De gevolgen hiervan draagt ze als volwassene nog steeds met zich mee. Hier draait het grootste deel van De toekomst van hotel Flanagans dan ook rond.
Ik vond het een beetje spijtig dat deze allesbepalende gebeurtenis zich niet in het boek zelf afspeelde. Waar de voorafgaande delen zich in het verleden afspelen, komen we in dit deel aan in het heden. Dit zorgt ervoor dat er een aantal referenties gemaakt worden naar het heden, zoals bijvoorbeeld de mogelijkheid van een vrouwelijke James Bond. In de ganse trilogie staat familie centraal, maar ditmaal komen ook de onderwerpen van zelfopoffering en de zoektocht naar jezelf aan bod. Ik was blij met de conclusie van de reeks. Zonder al te veel weg te geven, durf ik te stellen dat het laatste hoofdstuk een mooie afronding was van de driedelige reeks rond hotel Flanagans. Het liet me achter met een droevige glimlach op mijn gezicht.