De executie – Danielle Bakhuis (Liselore)

Vijf tieners staan ter executie. Niet met hun gezicht naar een muur, klaar om een kogel door hun hoofd te ontvangen. Wel in een kooi, in een zaal vol spotlights en een heel mediacircus errond. Charlotte, Elif, Hailey, Nathan en Frankie staan terecht voor het overtreden van de wetten van het Collectief.

Ze zijn veroordeeld voor moord, maar één van hen kan De Executie overleven en opnieuw beginnen. Voor de andere vier zal één voor één de grond onder hun voeten wegzakken en zij zullen in een diepe afgrond storten. Dit is het lot van elke tiener die de regels van het Collectief overtreedt.

De executie gaat als volgt. Vijf tieners hangen meters hoog boven de grond in een kooi. Het is van groot belang dat ze hun voeten op het rode kruis plaatsen, dat op de bodem van hun kooi staat. Elke ronde zal er één tiener (af)vallen. Aan het einde van de executie blijft er een tiener over. Deze krijgt de kans om opnieuw te beginnen binnen het Collectief. Dat betekent dan wel dat deze tiener zich moet houden aan de haardracht, kledingdracht, de voorgeschotelde maaltijden en alle andere regels die het Colectief oplegt.

Ronde één: de tieners stellen zichzelf voor , leggen een bekentenis af en pleiten (on)schuldig. – vier tieners blijven over
Ronde twee: de pleidooi van je naaste – drie tieners blijven over
Ronde drie: spreek de waarheid – twee tieners blijven over
Ronde vier: de smeekbede  – één tiener blijft over

Daniëlle Bakhuis schrijft met De executie een heel erg sterk verhaal, dat vooral gericht is op lezers tussen 12 en 16 jaar. Dit boek trekt je mee vanaf bladzijde één. Dat is dan ook de reden waarom ik het in één keer heb uitgelezen. Het eerste deel van het boek is geschreven vanuit de ik-personages van de vijf tieners. Bakhuis slaagt erin om je te doen inleven in vijf verschillende personages en toch vijf totaal verschillende gedachtengangen en gevoelens mee te maken. Dat is heel erg knap werk! Je leeft met elke tiener mee in de hoop dat je de executie zal overleven. Iedereen heeft namelijk wel iets om voor te leven. Het tweede deel is geschreven vanuit een auctorieel perspectief, een soort alwetende verteller. Het tweede deel bevat dan ook een een hele grote plotwending, die ik totaal niet had zien aankomen. Ik had al wel eens eerder een boek gelezen van Bakhuis, maar ik had niet door dat dit zo typisch is voor haar schrijfstijl: een stevig verhaal met een serieuze plotwending.

Ik vond De executie zeker een goed boek, als ik me er bewust van ben dat ik lees vanuit het standpunt van een 23-jarige en niet vanuit het standpunt van een jongere. De nadelen die ik ervaar, zoals de soms vlakke uitwerking van scenario’s en personages, wijt ik dan ook aan de meer kritische blik van een twintiger. Ik vermoed dat een puber hier geen aandacht aan besteedt. Elk woord dat zij minder moeten lezen, vinden zij vaak een voordeel (heb ik me laten vertellen). Ondanks dat ik al meerdere boeken van Bakhuis heb gelezen, verwachtte ik me niet aan de plottwist halfweg. Net deze spanning vind ik interessant. Het verhaal had daar perfect kunnen eindigen, maar Bakhuis weet er op een spectaculaire manier een verlenging aan te breiden. Ik ben er zeker van dat dit een boek is dat heel erg goed werkt voor jongeren!