De blauweregen vol liefde – Holly Martin
Meadow is al jaren verliefd op Bear, ondanks dat ze ooit met zijn broer trouwde. Het enige probleem is dat ze ondertussen haar dochter Star heeft, die door alle bewoners van Wishing Wood met open armen wordt opgevangen, maar toch durft Meadow niks tegen Bear zeggen over haar gevoelens. Wanneer ze een weddenschap met Bear aangaat om te gaan daten en ze zich beiden inschrijven voor een aantal blind date-events, lijkt Meadow te zien dat Bear dezelfde gevoelens heeft voor haar. Maar is ze daar wel zeker van? En durft ze hun jarenlange vriendschap op het spel te zetten?
De blauweregen vol liefde is het los te lezen vervolg op De bloesemboom van dromen en is dus deel twee in de Wishing Wood-serie. Lezers die Holly Martin kennen, weten dat Martin een heel populaire feelgoodauteur is en terecht. Net zoals in boek één zorgt ze hier voor prachtige beschrijvingen van Wishing Wood, waar ze bijzondere boomhutten verhuren als overnachtingsplaats. De feeërieke sfeer die de auteur creëert, beneemt de lezer soms de adem en doet je dromen van de prachtige bomen en hun hutten.
Het is altijd leuk om na een fijn eerste deel verder te kunnen lezen en terug in het leven van de personages te kunnen duiken die je kent uit boek één. In De blauweregen vol liefde voelde dit extra leuk omdat ik na deel één benieuwd was naar Meadow en Bear. Ze speelden al een rol in het eerste verhaal (maar niet de hoofdrol), waardoor je ze als lezer al kent en dat maakt dat je bij de start van dit tweede boek meteen in het verhaal zit. Je kan dit boek perfect los lezen van deel één omdat De bloesemboom vol dromen over een van de broers van Bear gaat, maar het is toch extra leuk om ze wel op volgorde te lezen zodat je ook de kleine en subtiele verwijzingen naar gebeurtenissen en personages uit het eerste boek meekrijgt.
Hoewel het verhaal een grote voorspelbaarheid heeft, komt Holly Martin er best goed mee weg. Bij het lezen van de korte inhoud weet je (en hoop je vooral te weten) hoe het verhaal zich zal ontwikkelen. Het enige jammere is dat Martin een beetje vervalt in de typische verhaalelementen zoals de third act conflict. Naar het einde toe voegt de auteur nog een conflict toe om het verhaal boeiend te houden, maar eigenlijk hadden Meadow en Bear dit helemaal niet nodig om toe te kunnen werken naar een goed einde.
De blauweregen vol liefde is net zoals boek één De bloesemboom vol dromen een heerlijke feelgood. Holly Martin bewijst opnieuw dat ze een meester is in dit genre, al vervalt ze in enkele gekende patronen. Ik start binnenkort in boek drie: De kerstboom vol wensen!
