Lezer/auteur/uitgever aan het woord

Ook in 2019 willen wij al onze boekenliefde met jullie delen! Maar wij zijn niet de enigen die helemaal in de ban zijn van verhalen. Daarom geven wij graag het woord eens aan iemand anders. Vandaag is dat auteur Susanne Koster!

Wie is Susanne Koster?
1) Koffie of Thee; want…
thee, want wanneer je net uit je bed komt, is thee is zo lekker zacht voor je buik. Daarna natuurlijk wel koffie.
2) Ochtend of avond; want…
ochtend, want ik hou van de opkomende zon en ben een echt ochtendmens, heb dan altijd veel meer energie dan ‘s avonds.
3) Pretpark of Dierentuin; want…
oei, lastig, want een pretpark is leuk zo lang ik niet in een achtbaan hoef en een dierentuin is leuk zo lang de dieren voldoende ruimte hebben om te bewegen.
4) All In-hotel of tentje; want….
hotel, want een lekker bedje is goud waard en af en toe een beetje luxe is zó heerlijk!
5) Rekenen of taal; want….
taal, want wat is er leuk aan rekenen? Hahahaaaa!

Welk boek schreef Susanne o.a.?

Een gedroomd einde – De Oneindigheidstrilogie 3 – Susanne Koster – Clavis Uitgeverij –  2018

Inhoud
De zussen Saskia en Jonka krijgen te horen dat hun moeder ernstig ziek is en binnenkort zal overlijden. Voor die tijd zou ze graag met haar dochters in het reine willen komen. Maar de zusjes weten nog heel goed wat er in het verleden is gebeurd en staan niet te springen om hun moeder te bezoeken. Toch is er ook twijfel, want het blijft tenslotte wel hun moeder. Waar ze ondanks alles toch ook een paar fijne herinneringen aan hebben. En als mama echt doodgaat…
Ze besluiten om te gaan. Om te luisteren naar het verhaal van hun moeder.

Wanneer schreef je het boek en waarom?
Het idee voor dit boek borrelde een paar jaar geleden bij mij op. Ik dacht dat ik met het schrijven van Zwarte lieveling en Achtergelaten klaar was met dit onderwerp, maar nee, opeens was daar Een gedroomd einde. Ik móest het schrijven. Als afsluiting. En dus schreef ik het twee jaar geleden.

Nadat ik Een gedroomd einde geschreven had, wist ik dat ik Zwarte lieveling en Achtergelaten moest herschrijven. Dat waren oorspronkelijk jeugdromans die wel bij elkaar hoorden, maar het één volgde niet na het andere. Nu zou dat anders liggen. Het zou een trilogie worden voor Young Adults. Ik heb het idee voorgelegd aan mijn uitgever en die was meteen enthousiast.

Waarom moeten mensen het boek lezen?
Omdat er nooit genoeg aandacht voor kindermishandeling kan zijn. Helaas worden er in Nederland meer dan 100.000 kinderen per jaar mishandeld en in Vlaanderen hebben 1 op de 10 kinderen te maken met geweld. Dat zijn schrikbarende cijfers. Vaak voelen deze kinderen zich niet gehoord en bijna allemaal denken ze dat ze de enige zijn (in ieder geval in hun omgeving) die het overkomt en durven ze er niet of nauwelijks over te praten. Daarnaast bestaat er nog steeds een lelijk vooroordeel over kinderen die mishandeld zijn. Menigmaal wordt, ook door deskundigen, verkondigd dat wanneer een kind mishandeld is, hij of zij later niet of nauwelijks in staat zal zijn tot het geven van liefde. Omdat zo’n kind die liefde zelf niet ontvangen heeft. Met een aan zekerheid grenzende stelligheid wordt ook regelmatig te berde gebracht dat zo’n kind later grote tot zeer grote kans heeft zelf de eigen kinderen te mishandelen.
Daar word ik heel boos en verdrietig van, want het is lang niet altijd waar. Ik hoop dat Saskia en Jonka laten zien dat mishandelde kinderen, ondanks alles, kunnen opgroeien tot vrolijke, goed in hun vel zittende mensen die wél in staat zijn tot het geven van liefde. Oneindige liefde.