Day Dreamer – Luna van Roosen

Na een ruzie met haar moeder besluit Lora met haar hond Henry te gaan joggen in het bos. Al snel gaat Henry zijn neus achterna en moet Lora moeite doen om hem bij te houden. Wanneer blijkt dat ze van het pad zijn afgedwaald en de weg kwijt zijn naar huis, vreest Lora dat haar laatste uur geslagen heeft: niemand overleeft een nacht in het koude bos. Tot haar grote verbazing verschijnt er licht in de verte, dat afkomstig is van een kasteel. Volledig doorweekt krijgen de twee onderdak in het bijzondere kasteel, dat een geheim met zich meedraagt. Voor wie moet ze zich verborgen houden? En wat is er gebeurd met alle andere inwoners van het kasteel?

Al vanaf de eerste bladzijden van Day Dreamer spat de magie van de pagina’s af. Tal van elementen verwijzen naar sprookjes; het bos waarin ze verdwaald met de dreigende bomen lijkt te verwijzen naar Sneeuwwitje, het kasteel lijkt regelrecht uit Belle en het beest te komen en haar gemene stiefzus vertoont gelijkenissen met de stiefzussen uit Assepoester. Het is heerlijk om als lezer het ene na het andere sprookjeselement te herkennen. Daarnaast is het verhaal van Lora eentje boordevol geheimen.

Nadat ze verdwaalt in het bos komt ze aan in het kasteel waar heel wat geheimen heersen. In eerste instantie besluit Lora meteen een manier te zoeken om in contact te komen met het thuisfront om haar moeder te verwittigen dat ze veilig is, maar wanneer er geen telefoon blijkt te zijn, geeft ze dit al snel op. Het is een beetje vreemd dat Lora zo snel en gemakkelijk op gaat in het kasteelleven en haar ouders volledig lijkt te vergeten.

In het kasteel hangen verscheidene portretten tegen de muur van de inwoners; de kleine Alice en Charlotte zijn vertegenwoordigd, maar daarnaast hangen ook heel wat jongens tegen de muur. Alleen zijn zij nergens te bekennen. Wie zijn ze en wat heeft ervoor gezorgd dat ze niet in het kasteel zijn? Ook het geheim in de kelder blijft een groot raadsel. Als lezer weet je net zo weinig als Lora zelf en dat zorgt ervoor dat je doorheen het verhaal vliegt om antwoorden te zoeken, hoewel die er amper zijn in dit eerste deel van het tweeluik. Van Roosen hanteert een vlotte schrijfstijl en geeft zo weinig prijs, dat je niet anders kan dan uitkijken naar het vervolg.

Hoewel er hier en daar wat kleine gaatjes in het verhaal zitten, zoals het feit dat Lora niet echt een uitweg probeert te zoeken om naar huis terug te keren, zit je als lezer volledig vastgekluisterd aan dit magische avontuur. De sfeer is zo voelbaar en echt en de omgeving lijkt tot leven te komen. Dankzij de vlotte schrijfstijl van Luna van Roosen ben je aan het eind voor je het beseft en blijven er nog vele vragen onbeantwoord. Gelukkig krijgen we daar binnenkort antwoord op!