Alles wat licht is – Marleen Nelen (Valérie)

Als goochelaar en illusionist Veronika een baby vindt in de sneeuw op een bergpas, besluit ze om hem ondanks de tegenkanting van circusdirecteur Lorenzo toch mee te nemen. Ze voedt het jongetje samen met haar eigen zoon op en noemt hem Luca. Luca en Berio groeien op in het circus als trapezekunstenaars. Voor hun act moeten ze elkaar blindelings vertrouwen. Alles gaat goed, tot het circus neerstrijkt in Iseo om te overwinteren en Luca er de mooie Yulia ontmoet. Vrijwel meteen springt de vonk over tussen beide tieners, maar op een avond strooien ‘de zwarthemden’ roet in het eten. Luca wordt gedwongen om een keuze te maken die niet alleen zijn band met Berio op het spel zet, maar ongewild ook het circus in gevaar brengt.

Een confronterend verhaal over het leven in een rondreizend circus in een door het communisme geteisterd Italië. In de periode tussen de twee Wereldoorlogen in werd elke vorm van verzet tegenover het regime van Mussolini bloederig de kop in gedrukt. Dit vormt dan ook de rode draad doorheen dit verhaal. Toch is Alles wat licht is geen moeilijk te verteren verhaal. Het blijft te allen tijde haar lichtpuntjes bewaren.

Marleen Nelen beschrijft de kunsten van Berio en Luca aan de trapeze op zo’n intense en gedetailleerde manier waardoor je het gevoel krijgt dat je er zelf bij bent. Dat je zelf de sprong in het diepe moet wagen…

Volgend fragment wil ik dan ook graag met jullie delen:

Ik span en ontspan mijn kuitspieren, ik rol mijn voeten af. Ik zuig lucht naar binnen en denk aan lichte dingen: ballonnen gevuld met helium, het zweven van vogels, een schaatsenrijdertje op het wateroppervlak. Zo heeft Berio het me geleerd. Maar ik voel me niet licht. Ik voel me eerder alsof ik een heleboel stenen heb ingeslikt. Een lichtbundel glijdt naar ons toe en vangt ons. Een eenzame trom roffelt, Berio’s gekrijte vingers sluiten zich om de trapeze. Hij maakt zich groot. Zijn hielen komen omhoog, hij houdt de plank alleen nog met de toppen van zijn tenen vast. Terwijl hij naar voren leunt, gaan de stenen in mijn maag aan het schuiven. Het zijn geen stenen, het is verdriet.

Alles wat licht is beschrijft hoe de vertrouwensband tussen twee broers onder grote druk komt te staan. Moed, jaloezie en liefde drijven hen tot keuzes die hun levens voor altijd drastisch veranderen, en net zoals aan de trapeze is er geen weg meer terug.

Het boek leest erg vlot waardoor het moeilijk weg te leggen is. Ik heb genoten van het verhaal en het in één adem uitgelezen.