Een voor een – Ruth Ware (Lisa)

Vertaald door Hanneke van Soest

De werknemers van de immens populaire muziekapp Snoop komen samen in het skioord van St. Antoine om een mogelijke overname te bespreken. Deze overname gaat over een bedrag van een miljard dollar. De keuze lijkt simpel: of ze worden allemaal miljonair, of sommige mensen krijgen niets. De deadline komt onverbiddelijk dichterbij. Door de onderlinge verdeeldheid, bereikt de spanning al vlug een hoogtepunt. Er gebeuren twee dingen tegelijkertijd. Eén van de belangrijkste bestuursleden van Snoop raakt vermist en de chalet raakt ingesneeuwd door een lawine. De werknemers zitten vast. Is dit allemaal toeval? Of zou er iemand in hun midden zijn die bereid is over te gaan tot moord om al het geld te krijg?

Het verhaal wordt verteld uit het standpunt van Liz en Erin. Liz is een ex-medewerkster van Snoop die wegens omstandigheden ooit aandeelhoudster is gemaakt. Ze heeft hierdoor de beslissende stem in de overname, waardoor ze tussen de twee partijen zit. Het was voor mij als lezer al snel duidelijk dat er iets vreemd was met haar als personage. Stukje bij beetje komt haar geschiedeis met Snoop boven water. Erin is een medewerkster van het luxueuze ski-resort, maar het wordt al snel duidelijk dat ook zij iets te verbergen heeft.

Ruth Ware wordt wel eens de Agatha Christie van onze tijd genoemd. Ik begrijp de vergelijking. Net als Christie houdt Ruth Ware ervan om haar hoofdverdachten op te sluiten. Op deze manier wordt het aantal verdachten beperkt en kan de lezer als detective aan de slag. Ze is een meester in het scheppen van een verontrustende sfeer. Ze slaagt er altijd in om de lezer op een originele manier in het verhaal te plaatsen. Een voor een begint bijvoorbeeld met een korte briefing aan de medewerkers van het ski-resort over hun toekomstige gasten. Alle werknemers van Snoop worden er kort voorgesteld en zo worden we als lezer ook meteen voorgesteld aan de meeste personages.

Een voor een was niet mijn favoriete thriller van haar. Het deed me sterk denken aan haar eerste thriller (In een donker, donker bos). Ikzelf ben een grotere van haar thrillers met een gotisch trekje, zoals Door het sleutelgat.

Toch is er iets in de verhalen en de schrijfstijl van Ruth Ware dat ervoor zorgt dat ik haar boeken steeds weer oppak. Haar thrillers zijn stuk voor stuk vlot geschreven, maar het is toch vooral haar vermogen om de juiste sfeer te scheppen dat maakt dat ik haar boeken vastneem.