blogpost,  interview

Interview Bjorn Kiggen

Vandaag laten we auteur Bjorn Kiggen aan het woord over zijn boek De jongen met de goedkope loopschoenen. Een heftig boek over leven met een angststoornis. Morgen lees je alles over het boek, vandaag alvast meer over de auteur en de man achter het boek!

Wat moeten lezers van Valeries Boekenwereld over jou weten?
Ik ben een 42-jarige Belg die in Hamburg woont en in totaal al 15 jaren in het buitenland woont. Ik ben getrouwd met Nadine, een Duitse, en vader van Mats, 8, en Oliver, 5. Mijn loopbaan heeft me van Limburg naar Antwerpen, Engeland en Duitsland gebracht waar ik gewerkt heb voor de hoofdkantoren van firma’s als Airbus en Hapag Lloyd. Momenteel werk ik als Senior Products Sales Manager (soort business development) op het hoofdkantoor bij Jungheinrich, een firma met 18.000 medewerkers. In deze positie stuur ik verkopers over de hele wereld. Sinds mei 2020 ben ik ook auteur van een Nederlandstalig boek over mijn leven met een angststoornis.

Een boek schrijven was voor jou eigenlijk nooit echt een droom, maar uiteindelijk deed je het toch. Je wilde niet zozeer zomaar een verhaal delen met de wereld, maar jouw verhaal. Waarom?
Ik had graag een roman geschreven maar hier ligt mijn talent (nog) niet. Ik las als kind en jongere heel veel. Gedeeltelijk ook omdat ik niets anders te doen had. Daarover zullen we nog wel spreken. Maar ik kon totaal opgaan als jongere in boeken van Thea Beckman, Roald Dahl… Later in mijn jeugd las ik dan eerder boeken die gebaseerd zijn op werkelijke gebeurtenissen zoals “Het leven van Christiane F” of over mensen die bijvoorbeeld under cover waren in een sekte omdat het me intrigeerde hoe iemand zich hierbij aansluiten kan zonder kritisch te zijn.

Het idee om iets positiefs met de erge ervaringen uit mijn jeugd te doen sluimerde wel dikwijls in mijn hoofd maar concreet werd het dan pas in oktober 2018. Toen vertrouwde ik een gedeelte van mijn verhaal aan een wildvreemde die me daarop zei een boek te schrijven omdat het na mijn “genezing” zo goed gegaan is met me. Mijn loopbaan is niet slecht gelopen en ik heb privé het geluk gevonden. Hiermee zou ik voor anderen een inspiratie kunnen zijn. Ik wil niet beweren dat mijn weg die van iemand anders moet zijn, maar ik ben ervan overtuigd dat veel mensen iets uit mijn boek kunnen leren. Al was het maar het feit dat je altijd weer moet opstaan nadat je gevallen bent.

Je boek is volledig gebaseerd op jouw leven. Hoe heb je dat schrijfproces ervaren?
Reinigend. Ik was er eigenlijk van overtuigd dat ik het wel verwekt had, maar tijdens het schrijfproces heb ik dan nog veel dingen opnieuw beleefd die me dan hielpen het ook te verwerken. Zo ben ik tijdens het proces enkele malen terug in België geweest om bepaalde plaatsen uit mijn jeugd terug te bezoeken om inspiratie op te doen. Die inspiratie kreeg ik wel, maar het was soms best wel confronterend. Zoals de lagere school terug te bezoeken terwijl ik het stuk schreef over een schooluitstap waaraan ik niet wilde deelnemen en mijn moeder en lerares zo manipuleerde dat ik ook niet moest gaan.

Het schrijven op zich was eigenlijk best wel interessant. Ik had een structuur, maar je hebt echt wel dagen waarop je veel kan schrijven en dan ook weer een periode waar je geen letter op “papier” krijgt. Misschien ken je dat ook.

Het zal een heftige rit zijn geweest, maar hoe voelde je je toen het dan eindelijk af was?
Het boek schrijven was zoals gezegd enerzijds reinigend, maar op zich was dat pas de eerste stap. Ik had het ook op mijn laptop kunnen laten staan en verder gaan met mijn leven. Het boek bekend maken was het in het begin het moeilijkste. Ik had het boek eerst in het Engels geschreven. Het was nooit mijn doel hiervoor een uitgever te vinden maar ik wilde natuurlijk wel een paar exemplaren verkopen voor het goede doel. Dus heb ik zelf uitgebracht via Amazon KDP. Maar hoe zorg je er dan voor dat het boek bekend wordt? Sociale netwerken. Dat was wel het moeilijkste. Op het werk wisten heel weinig mensen de dingen die je in het boek leest. Dus zat ik in december 2019 uren voor mijn scherm om bij Linkedin een post te schrijven. Maar op een bepaald moment moet je enter drukken en in het koude water springen. Tot nog toe heb ik geen negatieve reacties, mijn grote vrees, gekregen. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik helemaal geen angst meer had de Nederlandse versie uit te brengen.

Hoe lang heb je uiteindelijk gewerkt aan dit boek?
Pff. Dat is een moeilijke vraag. Ik heb het jammer genoeg niet bijgehouden. Het waren ook etappes. Eerst de Engelse en dan de Nederlandse versie. Dat laatste was ook niet alleen maar vertalen. Uiteindelijk is de Nederlandse versie een stuk dikker geworden dan de Engelse omdat ik me nog zoveel meer verhalen kon herinneren tijdens het vertaalproces. Andere dingen hebben dan weer niet de Nederlandse cut gehaald.

Wat echt veel tijd in beslag neemt is het bekend maken van een boek zonder uitgever. Je moet ook niet meteen de Himalaya willen beklimmen maar base camps bestijgen. Ik was dikwijls radeloos maar het loopt eigenlijk super. Het feit dat de opbrengst naar een goed doel gaat is dan nog een extra drive om bijvoorbeeld weer een nieuwe doelgroep te schrijven of nog maar eens journalist/e te contacteren nadat de deur al zoveel keer werd toegeslagen.

Je leert ook veel. Zo had ik bijvoorbeeld op een weekend alle bibliotheken geschreven om dan te horen dat die bijna allemaal via distributeurs kopen.

Ik heb ook geluk gehad. Zo werkte er bij de Libelle iemand die uit mijn geboortedorp kwam. Ik wist dat niet maar zij heeft mijn mail aan Libelle gekregen en onze “verbondenheid” heeft zeker geholpen. Ook mijn buitenlandse carrière hielp me bij het Belang van Limburg omdat die berichten over Limburgers in het buitenland. Dat kon ik dan verbinden met mijn boek.

Hoe heb je schrijven ervaren? Is het iets wat je meer zou willen doen?
Ik wil wel nog een paar boeken schrijven maar dan andere genres. Ik heb mijn kinderen altijd zelf verzonnen verhaaltjes verteld en misschien kan ik dat wel uitwerken.

Bovendien merk ik ook dat weinig mensen iets weten over de financiële wereld. Ik heb aan de beurs goed geld verdiend en wil mensen hier helpen een basis te krijgen zonder ze naar product xyz te leiden. De Belg bouwt graag zijn huisje, maar het is een wetenschappelijk feit dat je aan de beurs op lange zicht een beter rendement hebt. Daar laten de mensen teveel liggen. Mooi voorbeeld: mensen klagen dat grote bedrijven mensen ontslaan maar de bazen wel dividenden krijgen. Wel, koop aandelen van dat bedrijf en dan krijg je ook dividenden.

Wat hoop je te kunnen bereiken met dit boek?
Meerdere dingen. Dit thema van psychische problemen bespreekbaar maken. Lotgenoten hebben angst een stempel op hun hoofd te krijgen. Ik kan aantonen dat een problematische jeugd geen struikelblok moet zijn voor een goede job en privéleven. Overigens heeft iedereen wel een rugzak te dragen. Bij de ene is dat ene rugzak van 25 liter. Bij anderen is dat het XXL formaat. Maar ook hiermee kun je bergen bestijgen als je maar in jezelf gelooft en genoeg aan jezelf werkt.

Ten tweede wil ik verhinderen dat mensen dezelfde lange weg als ik moeten doormaken zonder hulp. Ik weet dat is een ambitieuze wens maar een missie geeft je een doel.

Ten derde wil ik ouders, leerkrachten, begeleiders en ook psychologen/therapeuten een handboek geven om met lotgenoten om te gaan. Ik laat zien wat er zich afspeelt in iemands hoofd. De leugens, het theater, de manipulatie.

Ten vierde, maar zeker zo belangrijk als de andere punten, is dat dit boek ook een waarschuwing is. Een waarschuwing om het niet te lang te laten aanslepen. Ik heb als volwassene zeer lang tijd nodig gehad om te accepteren wat er gebeurd was en los te komen van een zeer laag zelfbeeld. Hoe langer je in deze wereld bent, hoe langer het duurt om te “genezen”. Niet onmogelijk, maar langer. Dus is het raadzaam snel hulp te zoeken. Ik wil echter ook aanraden dat therapeuten en psychologen niet alleen aandacht besteden aan het genezen, maar ook aan het verwerken van eventuele trauma’s.

Hoe reageerde je omgeving op het boek? Er komen namelijk heel wat mensen letterlijk in terug, zoals je ouders bijvoorbeeld.
Mijm moeder is jammer genoeg gestorven in 2008. Zij heeft enerzijds mijn tweede crash niet meer moeten beleven, een crash veroorzaakt door het niet accepteren van mijn verleden. Maar anderzijds heeft ze mijn vrouw, kinderen en het beste deel van mijn leven nooit mogen meemaken. Ze zou vol achter het boek gestaan hebben denk ik.

Mijn vader is een ander verhaal. Hij is eerder gesloten en heeft de mening dat je zoiets niet naar buiten brengt. Ik denk dat hij diep vanbinnen wel trots is, maar hij zegt het niet. Hij heeft ook problemen met bepaalde informatie die ik prijs geef en de papa uit de jaren 80-90 komt er niet goed uit, maar daardoor komt de papa en opa van 2021 er wel goed uit. Hoewel ik hen ook voor de jaren 80 en 90 in bescherming neem. Ze wisten niet beter, hadden ook hun eigen verleden. Of zoals boven vermeld een rugzak te dragen.

De familie van mijn vaders kant scheen dit allemaal niet te weten, wat mij wel verraste. De familie of vrienden van mijn moeder waren wel geïnformeerd.

Iedereen moet begrijpen dat dit geen afrekening is met eender welke familie. Ik wil iets positiefs met dit boek. Zowel rechtstreeks door lotgenoten proberen te helpen als indirect de opbrengst aan een goed doel te doneren.

Je zal al wel veel reacties hebben gekregen op je boek. Is er een reactie die je het meest is bijgebleven? Welke en waarom?
Gelukkig geen negatieve. Voor ik het over een reactie wil hebben, wil ik het over de vele mails van ouders hebben die me bedanken omdat ze hun kinderen nu kunnen helpen. Dat doet me meer plezier als een artikel in een krant ofzo. Hoewel ik die ook weer nodig heb om mensen te bereiken.

Die ene was van een collega waarmee ik nauw samenwerkte in de tijd dat ik in Beieren gewerkt heb. Zelfde firma maar ander kantoor. Laat ons zeggen dat we niet zo goed me elkaar konden opschieten en hij als mopperaar kon doorgaan. Hij zag me toen als een bedreiging en uitte dit niet zo positief. Hij belde me kort voor Kerst en ik wilde eerst niet opnemen. Deed het toch en bleek dat hij de Engelse versie aan het lezen was. Hij heeft dan een kwartier non-stop gesproken over dat hij dit ook heeft en hoezeer het boek hem helpt. Dat was wel heel fijn om te horen.

Wil je zelf nog iets kwijt?
Mocht je het boek willen lezen en je bent zelf betrokken, probeer dan snel hulp te zoeken. Je mag mij ook altijd contacteren via Facebook of Linkedin.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *