Zomerburen – Rianne Robben

Olivia heeft haar toekomst volledig uitgewerkt: ze heeft een vriendje waar ze samen mee gaat studeren na de zomervakantie en met zijn hulp zal ook zij dat diploma in de wacht kunnen slepen. Tot Niels beslist om tijdens de zomervakantie zonder haar naar Australië te vertrekken, omdat hij ruimte nodig heeft… Olivia is verdrietig, maar vooral erg teleurgesteld dat haar toekomst in het water lijkt te vallen en neemt in een impulsieve bui de trein naar haar grootouders in Drenthe. Daar komt ze Ilse terug tegen, het buurmeisje van haar oma en opa met wie ze vroeger regelmatig optrok. Ilse is de enige die haar gedachten lijkt te kunnen verzetten: ze kan alle problemen rondom Niels, haar studie en toekomst even aan de kant zetten en genieten van haar vakantie. Maar hoe komt het dat Olivia opeens zo vaak aan Ilse moet denken?

Iedereen is lyrisch over dit en ik begrijp nu volledig waarom. Rianne Robben zorgde met Zomerburen voor een zeer waardevolle toevoeging aan de boekenwereld met een boek over identiteit, onzekerheid en de liefde.

Olivia is een fantastisch personage waar veel lezers zichzelf deels of misschien volledig in zullen herkennen. Die angst naar de toekomst toe, wat ga ik studeren en ga ik dat wel kunnen, is voor mij een heel herkenbare fase. Vooral de onzekerheid die hierrond speelt en het feit dat Olivia lijkt te kiezen voor de veilige optie in plaats van haar hart en gevoel zijn herkenbaar, en toch zo spijtig. Robben zal hiermee zeker kunnen doordringen tot haar lezers en hen op die manier al snel in het hoofd van Olivia laten kruipen waardoor ze volledig in het verhaal worden gezogen. Ik vind het ook ontzettend fijn dat je voelt dat je niet de enige bent met die twijfels en dat die er best mogen zijn.

Daarnaast spelen identiteit en de bijbehorende zoektocht naar wie je bent een centrale rol. Er zijn de laatste jaren al heel wat boeken verschenen met dit thema, ook rond pride en LGBTQ+, maar Robben is er toch in geslaagd een verhaal te vertellen dat nog zoveel bijdraagt. Het mooiste aan het verhaal van Olivia is zonder twijfel de stereotypen die de auteur zichtbaar heeft gemaakt. Als je daar als lezer bij stilstaat, besef je al snel dat er heel wat ‘standaarden’ zitten ingeburgerd in ons leven. Een van de voorbeelden die Rianne Robben aanhaalt is dat niemand moet vertellen aan zijn ouders dat hij hetero is, maar als je dat niet bent, moet je opeens ‘het gesprek’ met ze voeren. Of dat Olivia eigenlijk nooit heeft stilgestaan bij haar seksualiteit en er gewoon vanuit ging dat ze hetero was, zoals iedereen ergens lijkt te verwachten.

Rianne Robben heeft met Zomerburen enerzijds een prachtig verhaal gecreëerd dat heerlijk wegleest en anderzijds enkele belangrijke thema’s aangehaald en verwerkt zoals identiteit en onzekerheid. Ze creëert met dit boek een platform dat jongeren kan helpen om te durven nadenken en twijfelen aan hun seksualiteit en identiteit en dat hen een duwtje in de rug kan geven om, als ze er klaar voor zijn, dit te delen met hun vrienden en/of ouders. Zomerburen is een boek dat op zoveel manieren een toegevoegde waarde heeft!