De zeven zussen: Parel – Lucinda Riley (De zeven zussen #4)

Nu Star zich van CeCe heeft losgescheurd, weet ze in eerste instantie niet goed wat ze moet doen. Moet CeCe ook de zoektocht aangaan naar haar biologische familie? Wanhopig op zoek naar gezelschap en op de vlucht voor eenzaamheid besluit ze te beginnen met het enige wat ze heeft: een zwart-witfoto en de naam van een vrouw die honderd jaar eerder in Australië leefde. Via het prachtige Thailand reist CeCe naar het bijzondere Australië waar ze hoopt haar geluk te vinden.

Parel is deel vier in de zevendelige reeks van De zeven zussen en vertelt na De zeven zussen, Storm en Schaduw een bijzonder boeiend en uniek verhaal over de zoektocht naar je ware afkomst, maar vooral naar jezelf.

Voor mij was CeCe toch een van de meest bijzondere personages na de kennismaking in boek één. Je weet als lezer dat ze een hechte band heeft met haar zus Star en dat zij de woordvoerder is voor hen beiden, maar wie ze echt is, zeker nu Star weg is, was zowel voor de lezer als voor CeCe zelf een groot vraagteken. Dat maakt haar een boeiend personage omdat ze zo sterk zoekende is naar gezelschap en naar wie ze echt is en wil zijn. Ook haar artistieke kant en haar misnoegen omdat ze niet in één enkel hokje te plaatsen is, maken van haar een boeiende en menselijke gids doorheen dit verhaal.

Hoewel ik elke keer met volle teugen genieten van de verhalen van de zussen, vind ik de sprongen naar het verleden nog net een tikkeltje boeiender. Riley is een echte verteller en weet in één vingerknip de lezer honderd jaar mee terug te nemen in de tijd. Hierbij schetst ze een zeer nauwkeurig decor en heeft ze veel oog voor detail; zoveel in de vorming van personages als hun relaties onderling. Voeg daar een lading romantiek en dramatiek aan toe en Riley creëert de perfecte achtergrond om een gevoelig en raak verhaal neer te zetten. Door het heden ineen te vlechten met het heden schept ze een diepere band tussen de lezer en de personages. Het ene moment waan je je in het hier en nu, terwijl je enkele pagina’s later in een tijdmachine stapt en wordt ondergedompeld in een andere wereld.

Hetgeen wat nooit verveelt aan deze reeks zijn de heerlijke locaties waar Riley haar lezer telkens mee naartoe neemt en de manier waarop ze al deze plaatsen tot leven kan wekken in het hoofd van de lezer. Het blijft zo boeiend om een talent als Lucinda Riley aan het werk te ‘lezen’.

Ik was uiteraard al fan en boek vier doet naar mijn gevoel zeker niet onder voor de andere drie boeken. Ik kijk uit naar het volgende boek dat het verhaal vertelt over zus Tiggy. Voor mij is dit momenteel één van de minder interessante personages, maar langs de andere kant weten we nog maar heel weinig over haar en dat maakt me toch benieuwd. Uitkijken naar januari want dan verschijnt Maan.