De Zeven Zussen – Lucinda Riley

Maia en haar vijf zussen komen na de plotselinge dood van hun vader samen in hun ouderlijke huis dat gelegen is aan het Meer van Genève in Zwitserland. Ze werden alle zes door Pa Salt geadopteerd toen ze nog baby waren en krijgen na zijn dood allemaal een briefje met een mysterieuze verwijzing naar hun afkomst en geboorteplaats.
Maia’s brief leidt haar naar Rio de Janeiro, de hoofdstad van Brazilië en tevens het land van de favela’s en de samba. Daar aangekomen probeert ze met de enkele zin die ze heeft gekregen van haar adoptievader haar achtergrond te ontrafelen. Het voert haar maar liefst tachtig jaar terug in de tijd, naar de bouw van het wereldberoemde Christus de Verlosser-beeld én de jaren twintig in Parijs. Ze leert over de artistieke kunstwereld in de achterstraten van Parijs en het turbulente liefdesleven van een familielid. Slaagt Maia erin haar ware identiteit te achterhalen?

Je kan er niet omheen bij het zien van dit boek: wat een klepper! Het boek telt maar liefst 620 bladzijden leesplezier. Dat schrikt mij in het begin, zelfs als boekenwurm, toch een klein beetje af. Want wat als het boek niet vlot leest en ik me doorheen al die pagina’s moet worstelen? Wat als het boek mij niet bevalt? Al die zorgen waren volledig overbodig want ik heb van de eerste tot de allerlaatste bladzijde met volle teugen genoten van dit schitterende boek. Het kon voor mij niet dik genoeg zijn.

Hoe omschrijf je een boek dat zoveel emoties bij je losmaakt dat je ze na het omslaan van de laatste bladzijden zelfs niet op papier krijgt? Hoe omschrijf je het gevoel dat je krijgt als je zo hard opgaat in een personage dat je het bijna wordt? Het is zo ontzettend moeilijk om uit te leggen wat dit boek met mij heeft gedaan tijdens en na het lezen.

In het begin van het verhaal volgen we alles vanuit het standpunt van de oudste zus, Maia. De emoties die de dood van haar vader bij haar en haar zussen losmaakt, is door de auteur levensecht neergeschreven waardoor je als lezer erg meeleeft met de hoofdpersonages. Het boek is in de ik-vorm geschreven en dat maakt dat het heel makkelijk is om je te verplaatsen in Maia en dat al haar emoties, twijfels en bedenkingen heel erg scherp en echt binnenkomen. In het midden van het verhaal verandert de auteur van vertelperspectief en komt er een ander personage aan het woord dat de lezer meeneemt naar het Parijs van de jaren 20. Dit deel wordt niet in de ik-vorm verteld. Ik had op geen enkel moment een probleem met de perspectiefwisseling omdat deze door de auteur heel duidelijk worden aangegeven en er niet na elk hoofdstuk wordt omgewisseld. Je leest een heel aantal pagina’s vanuit hetzelfde perspectief waardoor het de lezer ook geen moeite kost om zich steeds opnieuw in te leven.

Ik ben na het lezen van dit eerste deel erg gehecht geraakt aan Maia en haar zussen. Gelukkig ligt deel twee al klaar en verschijnt deel drie binnen enkele maanden. Laat je vooral niet afschrikken door de dikte van dit boek want ik heb zelden een boek vastgehad dat zo vlot leest en dat zoveel verschillende emoties bij mij heeft losgemaakt. Ik heb meegelachen, meegeleefd en zelfs meegehuild. Een tragisch liefdesverhaal verweven met een zoektocht naar het ontstaan van een mensenleven, afgewisseld met levensechte emoties zoals verlies, verdriet en zusterliefde: dit boek heeft werkelijk alles in huis om te behoren tot één van de beste boeken binnen zijn genre. Het is misschien nog vroeg om bepaalde uitspraken te doen over 2018, maar ik durf toch te zeggen dat dit één van mijn favorieten wordt van dit jaar. En zelfs van alle boeken die ik ooit las.