De tweeling van Summerbourne – Emma Rous (Lisa)

Seraphine woont op het landgoed van Summerbourne dat eigendom is van haar grootmoeder Vera.  Ze is erg gehecht aan het landgoed omdat dit één van de enige constanten is in haar leven. Ze is haar moeder verloren op de dag van haar geboorte en haar vader is pas verongelukt. Vera is van plan om Summerbourne na te laten aan haar tweelingbroer Danny, die niets om het landgoed geeft. Tussen haar vaders spullen vindt Seraphine een eigenaardige foto. Het lijkt op een familiefoto van haar ouders met twee kinderen. Ze herkent haar oudere broer Edwin, maar wie is de baby in haar moeders armen? Seraphine gaat op zoek naar de oude kinderjuf van Edwin die de foto genomen heeft. Ze hoopt dat Laura haar kan vertellen of zij of Danny op de foto staat. Ze realiseert zich echter niet dat ze hiermee een 25 jaar oud familiegeheim naar boven brengt.

Rous vertelt het verhaal vanuit twee standpunten. We volgen Seraphine in haar zoektocht naar de waarheid over haar familie. Al snel neemt het verhaal hier een serieuze wending. Er is iemand die niet wil dat ze de waarheid achterhaalt en die niet terugdeinst voor allerhande bedreigingen. Daarnaast volgen we Laura en haar jaar als kinderjuf op Summerbourne. Ze neemt een tussenjaar voor ze haar eindexamen gaat doen. Ze heeft weinig ervaring met kinderen, maar is direct weg van Edwin. Ze komt er al snel achter dat op Summerbourne niet alles is wat het lijkt.

Door deze techniek toe te passen, loop je constant op de tippen van je tenen als lezer. Ik dacht een aantal keer te weten waar het verhaal heen ging, om dan vijf minuten later weer van gedacht te veranderen. De hoofdstukken eindigen vaak met een cliffhanger en dit alles zorgt ervoor dat je verder wilt blijven lezen.

De puzzelstukjes van beide perspectieven komen samen, waardoor het mysterie stukje beetje bij beetje wordt ontrafeld. In de laatste honderd pagina’s komt alles samen en vanaf dat punt is het moeilijk om het boek neer te leggen.

Met De tweeling van Summerbourne schrijft Emma Rous haar debuutroman. Deze doet me een beetje denken aan de verhalen van Kate Morton. Het heeft dezelfde kenmerken uit de Gotische Literatuur. Het landgoed van Summerbourne is net zo belangrijk als de andere personages. Het schept niet alleen een prachtige achtergrond voor het verhaal. Er is ook nog eens onduidelijkheid wie het landgoed nu uiteindelijk gaat erven.  Ik ben alvast fan!