Echte liefde – Courtney Maum (Liselore)

Sloane Jacobsen is een trend forecaster. Zeg maar iemand die zegt wat de trends zullen worden voor het komende seizoen of jaar. Zo vond zij het ‘swipen’ op je telefoon als trend. Fantastisch toch?! Haar vriend is Roman, een beetje een weirdo. Roman loopt praktisch altijd rond in een volledig bedekkend latexpak. Het koppel verhuist tijdelijk van Frankrijk naar Amerika omdat Sloane haar trend forecasten zal gaan uitwerken binnen Mammoth, een bedrijf dat zowat alles kan. Sloane denkt aanvankelijk dan nog dat ze erg veel kan doen en proberen, maar zo blijkt de bedrijfscultuur van Mammoth niet te werken. Medewerkers zijn als de herten voor autolampen in het bijzijn van hun baas. Hoe ver kan Sloane gaan zonder zichzelf te verliezen?

Ik ben oprecht geïnteresseerd in het leven met telefoons. Ze zijn namelijk niet weg te denken uit onze maatschappij! Iedereen moet continue bereikbaar zijn, zit telkens maar te staren naar dat kleine schermpje … Ik was dus oprecht benieuwd naar dit boek. Een boek over tijden van liefde en smartphones. Helaas heb ik blijkbaar de cover, de titel en de flaptekst verkeerd begrepen. Het kan aan mij liggen, maar ik verwachtte een liefdesverhaal. Dat is Echte Liefde helaas niet. Echte Liefde bleek voor mij geen echte liefde te zijn. Ik heb 324 pagina’s op mijn honger gezeten.

De eerste dertig pagina’s heb ik gelezen. Daarna heeft het boek een hele lange tijd in de kast gestaan. Ik vond de eerste dertig pagina’s maar niets. Al weet ik dat ik boeken soms een kans moet geven en er wat in moet komen, dus ik gaf het nog een kans. Weet dat ik over dit boek langer (véél langer) deed dan bijvoorbeeld Crazy Rich Asians, dat 527 pagina’s telde. Eens ik een boek niet goed vind, moet er al veel gebeuren vooraleer ik het boek wél leuk ga vinden. Er stond Echte Liefde dus een zware taak te wachten. Helaas bleef ik dus, zoals ik al eerder zei, op mijn honger zitten.

Het boek begint met een inkijk in het leven van Sloane, wie zij is en hoe het komt dat zij nu zo’n bekend trend forecaster is. Op zich niets mis mee. Ik heb dit eigenlijk heel erg graag! Dan kan ik een goed beeld vormen van het hoofdpersonage. Dat op zich lukt me wel. Wat me dan eerder stoort is het gebruik van moeilijke woorden. Het neemt voor mij het ontspannende effect van het lezen weg. Ik kan het dan ook niet laten om zo’n woorden snel in te geven op mijn smartphone om toch te weten wat ze betekenen. Je zou maar eens iets moeten missen! Gelukkig mindert dit woordgebruik tamelijk snel. Pluspuntje!

Het verhaal zit niet slecht in elkaar, zeker niet! Misschien als ik het verhaal nu nogmaals zou lezen, met in mijn achterhoofd wat er wel gebeurt (of misschien moet ik zeggen: wat net niet gebeurt), dat ik het een goed boek vind. Ik had een roman verwacht en kreeg een soort ‘zoektocht naar mezelf’ in de plaats. Dat is balen. Dat is zoals zoeken naar een lief op Tinder en alleen maar foto’s te zien krijgen van een hondje dat je wel schattig vindt, maar niet waar je naar op zoek bent. Het was dus vooral totaal niet wat ik verwacht had, maar daarom niet per se een slecht boek!

Oh ja, kleine sidenote: die zelfrijdende auto, Anastasia? Doe mij er ook zo maar eentje!